Amersfoort
Harlingen 1966, Noorderhaven.
Toestand in Amersfoort om een stukje Muurhuizen uit handen van een grootwinkelbedrijf te redden.
ze te pakken kan krijgen, wanneer
hij ze terug kan kopen van de wer
kers aan de metro, of wel van de
handelaren in oude kunst, die ze in
tussen al verworven hebben.
Hij zegt ronduit: „De Nederlandse
monumentenwet is niet meer dan
een lachertje. Er zitten zulke enorme
gaten in, dat het bijna niet mogelijk
is, om die mensen te pakken."
Het is niet altijd alleen het gebrek
aan geld, het is ook vaak gebrek
aan visie, misschien wel onwil en
soms domheid die tot vernieling of
noodlottige verstoring van het stads
beeld kan leiden. Amersfoort, eens
een benijdenswaardige voortrekker
in de stedelijke restauratie, in het
bijzonder van de woonhuizen in de
onvergelijkelijke en unieke Muurhui
zen, is in dit opzicht jammerlijk zijn
taak aan het verzuimen.
Sinds 1965 is er nauwelijks een
woonhuis in deze monumentenrijke
stad gerestaureerd. Ja toch. Het
pandje in de Krankeledenstraat, dat
geen bezoeker aan Amersfoort mag
missen als hij de stad bewondert,
zal binnenkort gerestaureerd zijn.
Het dankt dit o.m. aan de gift van
zo'n bezoeker, de Amerikaan Wal-
ter, die getroffen door de schoon
heid van de stad, aan het gemeente
bestuur f30.000 beschikbaar stelde
om zijn belangstelling te concretise
ren. Het bedrag zit nu in de restau
ratie van dit pand.
Het perceel en monument Bree-
straat 58 is gemeentelijk bezit en af
takelend, werd publiek te koop aan
geboden. Een oorspronkelijk
kostbaar restauratieplan werd niet
uitgevoerd. Een veel goedkopere en
zinniger herstelbeurt werd niet over
wogen, in elk geval niet uitgevoerd.
Amersfoort schiet hiermee op be
treurenswaardige wijze te kort op de
verwachtingen, die het gemeentebe
stuur wekte in de jaren van herstel
van de zovele waardevolle wonin
gen, die de binnenstad kenmerkten.
Dat er spoedig een meer te bewon
deren visie van die zijde moge blij
ken is de wens die niet alleen in
Amersfoort leeft.