Marxveldt staat nog 126 Schuurtje van „het huis van de baron" aan de Bentstraat. Verprutst Old Ruitenborgh. Het buurtje aan de andere kant van de kerk dat langs de oude Haven loopt met rechts ervan een, bedrijvige palingrokerij, bestaat vrijwel uit onbewoonbaar verklaar de woningen. Zij werden niet bewoonbaar gehouden en zullen verdwijnen. In de belendende Bisschopsstraat zet zich voort wat sedert eeuwen de stijlvolle omgeving van het bisschoppelijk slot heeft uitgemaakt. Wel veertien havezathen heeft de oude bisschopsstad - want de bis schoppen hebben er veel vertoefd - eens gekend. De grote Oldenhof, nog steeds bewoond, ligt buiten de stad, de Toutenborgh is een ruïne, dichtbij de haven is de Old Ruitenborgh, vanouds bewoond door een telg uit het ge slacht Sloet - nu in gebruik als gemeentehuis. De be stemming is goed, maar het huis is verprutst; de allure is er op kortzichtige wijze aan ontnomen. De kleine havezathe Marxveldt staat er nog, lijkt onbe woond. En dichtgespijkerd met vervuilde witte muren is het belendende lage, langgerekte huis dat tot voor kort werd bewoond en door de bevolking „het huis van de baron" genoemd wordt. De dikke, karakteristieke zijmuur die de Bentstraat afbakent moet, evenals het huis ver dwijnen. Het dak van de stenen schuur erachter is al flink kapot. Verderop, bij de Old Ruitenborgh, is de zwa re, oude muur al weggebroken. Er moet, het doet een beetje lachwekkend aan, een bredere verkeersweg ko men. Het is verwonderlijk, na de hooggeroemde hoog bouw is in ons land nu de laagbouw helemaal weer „in". Zozeer dat een huis met een verdieping als een semi- bungalow wordt aangeprezen. In Vollenhove is laagbouw te over - het aardige witte doktershuis in de Bisschops straat - en van het „huis van de baron" had men met wat goede wil zeker twee woningen kunnen maken. De havezathe Hagensdorp aan de overzij is nog be woond, maar in de Kerkstraat, heel wat aardige oude gevels, staat nogal wat te vervallen. In 1964 heeft de Culturele Raad van Overijsel - met suc ces - een actie op touw gezet voor het behoud van de toen bedreigde oude haven, met daarin het schiereiland- je van het Olde Huys. De Raad meende terecht dat die haven - met de buiten naven - geschikt was voor de watersport. Maar water sportmensen moeten hun inkopen doen, willen wel eens de benen strekken, aan de wal en dan willen zij wel de gelijk iets „beleven" aan het oord waar zij hun ligplaats hebben gekozen. Op de massa-nieuwbouw, hoe nuttig en plezierig die voor de bewoners dan ook moge zijn, die overal in Nederland in de „nieuwe wijken" hetzelfde is, is men allang uitgekeken. „Nu kunnen we net zo goed overal elders gaan wonen in een nieuwe wijk," zegt een verbitterde Vollenhovenaar, „het wordt hier net zo stom vervelend." Krotopruiming is een goed ding, maar het bevorderen van afbraak is een tweede. Afbraak van cultuurgoed is aantasting van het wezenskenmerk van ons land. Het klakkeloos vernietigen ervan gaat niet alleen eenzijdige doordouwers aan maar het hele volk. Met het almaar rooien van bomen, het steeds meer nivelleren, het afbre ken van wat door de eeuwen heen in oorzakelijk ver band is opgebouwd, wordt ons land steeds meer „leeg", cultuurloos, STOMVERVELEND. Ingang Old Ruitenborgh, nu gemeentehuis (Foto's: auteur) Margrit de Sabionière

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1971 | | pagina 30