LANGS DE LANGBROEKER
WETERING
VERSTORING DOOR HOOGBOUW
Ons artikel over de gevaren, die de Langbr'oekerwete-
ring bedreigen, heeft een overweldigende responsie ge
had. Geen wonder. Het gaat velen naar de keel kruipen,
dat de aantasting van ons landschap, alles niettegen
staande, toch altijd nog door gaat. Een typisch bewijs
voor de afstand tussen gemeentebesturen en gemeente
naren vindt men wel in de raadsbesluiten in onze tijd.
Het verzet uit de burgerij gaat geleidelijk aan, maar de
laatste jaren in versneld tempo, dank zij de voortvarend
heid van een nieuwe jeugd, toenemen. Op het bureau
van de Bond Heemschut wordt dat met de dag duide
lijker uit de wassende hoeveelheid telefoongesprekken en
binnenkomende brieven.
De Langbroekerwetering-kwestie is daar een voorbeeld
van. Daarom komen wij er nog eenmaal op terug, nu
met enige foto's, die ook hen, die de streek niet kennen,
begrip kunnen geven voor wat er op het spel staat. Mis
schien brengt dat ook enkele heren van het Provinciaal
Bestuur op een idee. Want van daar kan redding komen.
Foto 1. Het „verbeterde" stuk dijk.
Foto 2. De Langbroekerdijk bij het kasteel Sterkenburg.
Als men hier overgaat tot bomen kappen en het
water geheel of gedeeltelijk dempen, dan weet
u het wel weer.
De Langbroekerwetering in volle zomertooi.
In plaats van de bruggetjes te slopen vragen zij
om verbetering.
De bocht bij kasteel Sandenburg. Hier zou een
uitwijkplaats gemaakt kunnen worden zonder
dat het totaalbeeld wordt aangetast.
Als hier een wil is dan blijft de weg. T. K.
„De overheid wil verhinderen, dat de tot 22 verdiepin
gen hoge bebouwing van de Bijlmermeer het landschap
tot op tientallen kilometers afstand ernstig zal versto
ren", zo lezen wij in „Het Nieuws van de Dag".
Wij zijn verrast en benieuwd. Vooral, omdat hier staat,
dat de zo bejubelde nieuwbouw het landschap zo van
ver zou verstoren en wij zijn benieuwd hoe men de ver
storing wil opvangen. Door een 70 m hoog gordijn door
moderne kunstenaars te laten beschilderen of wil men
de andere kant uit, die van de beplanting?
In dat geval schieten de iepen en kastanjebomen wel te
kort, zelfs populieren moeten hier hun onmacht tonen.
Maar sequoia's misschien, de mammoetbomen die deze
hoogte wel halen? Twee bezwaren: je moet wel enige
honderden jaren geduld hebben en ze zijn niet zo typisch
voor het Hollandse weidelandschap. De hoogbouw-
kolossen trouwens ook niet.
Foto 3.
Foto 4.
