Gfej'JTKA'^L Sint Antoniebreestraat SS t/m 92, juni 1969 gesloopt. dit onder het nodige voorbehoud. Wil het gemeente bestuur, inclusief de Dienst der Publieke Werken, de mogelijkheid van een regenererende aanpak, met be houd van de waardevolle elementen in structuur en bebouwing en met handhaving van tenminste een deel der huidige bevolking, inderdaad een loyale kans geven bij de meervoudige opdracht, dan moeten er een aan tal voorwaarden vervuld zijn. Onzerzijds zouden wij deze aldus kunnen formuleren. Beraad op zo kort mogelijke termijn tussen het ge meentebestuur, de architecten die de opdracht krijgen, en vertegenwoordigers van de organisaties die zich in tensief met het probleem-Nieuwmarkt hebben bezig gehouden: Heemschut, de Werkgroep Amsterdam '75, de architecten-organisaties, het sanerings-comité (na mens de bewoners) en de monumenten-restaurerende instellingen. Dit beraad zou moeten gaan over: a) het staken van de inmiddels hervatte sloopwerk zaamheden; b) het maken van duidelijke afspraken dat géén ver keerstechnische of andere werken meer worden uitgevoerd die vooruitlopen op de stedebouwkun- dige vorm van het gebied, tenzij na onderling over leg met de ontwerpers van de keuzeplannen; c) nagaan waar woningbouw- of restauratieprojecten kunnen worden voorbereid in het Nieuwmarktge- bied die volgens de drie architecten niet op hun ontwerp vooruitlopen of waarmee zij zich wat de rooilijnen betreft kunnen verenigen. Voor het gehavende Nieuwmarktgebied zijn twee za ken van gelijke urgentie: dat er een goed plan komt, en dat er weer gebouwd en hersteld wordt, in de eerste plaats woningen. Eindelijk moeten de steigers het winnen van de bulldozers! G.B. Sint Antoniesluis en het bouwen van een nieuwe brug. Die brug loopt niet volgens het tracé van het nog altijd rechtsgeldige plan-Nieuwmarkt uit 1953, maar is meer noordwaarts gericht. Daarvoor zijn natuurlijk verkeerstechnische argumenten. Maar de situering van een brug is voor de stedebouwkundige ontwikkeling een bepalende factor, om niet te zeggen, een voldongen feit. Volgens het oude plan zou de weg een paar meter vóór het huis de Pinto met een scherpe bocht naar het noorden omkwikken, zodat het huis de Pinto wat de verkeersweg betreft rustig kon blijven staan, doch met alle andere monumenten van het blok gesloopt moest worden om bouwterrein van voldoende diepte voor een bedrijfsgebouw te verkrijgen. (De methode van het blanco papier). Nu de brug er ligt, is het nog altijd mogelijk het huis de Pinto in een regeneratie plan op te nemen, maar het is er wèl moeilijker door geworden. Er is een argument klaargemaakt om straks te kunnen zeggen: och, dat oude huis ziet er toch al zo haveloos uit, en de brug ligt er nu eenmaal, eigen lijk staat het in de weg om voldoende verkeersruimte te kunnen maken, laten we het maar opruimen Wanneer wij dus een wending ten goede constateren in de strijd om het Nieuwmarktgebied, dan gebeurt Wat nog gered kan worden: de westrand van de Kromboom- sloot, sinds 1953 met afbraak bedreigd. 100

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1969 | | pagina 28