Hl
behoeve van de universiteit. Het raadslid" dat naar
de telefoon was gehold was iets te vroeg weggegaan
want daarna kwamen de ideeën van de stadsbouw
meester pas ter tafel. Hoe luiden ze? ^oe zien ze
èr uit? Nielsen: „Ik mag het niet zeggen. Mijn
plannen staan achter slot en grendel. De Universi
teit alleen mag ze publiceren". Een dergelijk ver
weer is erger voor de zich verwerende dan alle
kritiek. Vergaderingen van raadscommissies zijn
immers vertrouwelijk. Daarom is de bewering dat
een raadslid wegholde naar de telefoon om de zaak
te verklappen aan een krant, een ernstige beschul
diging, geuit door een ambtenaar aan het adres
van het bestuurscollege. Over dergelijke „lekken"
ontstaat altijd deining. Er was in dit geval geen
enkele aanwijzing dat het lek in het stadhuis zou
zitten en niet in universitaire kringen, waar hevige
controversen bestaan over deze zaak. Wanneer men
de geheimhouding echter verbroken acht en ander
half jaar later nadere mededelingen doet over het
verloop van een vergadering, dan moeten het liever
geen aantijgingen zijn en geen verdraaiing van de
juiste toedracht. Want het shockeffect van de vijf
kolossen beoogde de instemming te verkrijgen voor
één kolos, de eerste fase. Ook dat is een bekend
procédé: men presenteert iets volstrekt onaanvaard
baars met een verhaal: kijk, dat zou eigenlijk nodig
zijn maar de bezwaren zijn te groot. Dan komt het
iets minder onaanvaardbare als een geweldige ver
betering. Zo moet het dan maar, met als slokje bij
de bittere pil het argument: er staan tóch al zoveel
soortgelijke bouwwerken in de omgeving. En daar
komt precies de reden bloot van de verontrusting
over het bouwbeleid: het bij stukjes en beetjes, nu
eens hier, dan weer daar, telkens onder de druk
van bepaalde groepen, prijsgeven van de schaal en
de structuur. Op een gegeven moment wordt er
dan toch een lijn zichtbaar die de fragmenten ver
bindt, en die tekent nu juist de contour van wat
men aanvankelijk niet wilde en nóg niet wil, maar
door de voldogen feiten moet slikken.
Vandaar de algemene eis op de hearing: zeg wat
gij bedoelt, voer een beleid, geef een toekomstvisie
van de Amsterdamse binnenstad. Voor een derge
lijk beleid werden zowel praktische suggesties als
gedegen motiveringen geleverd. Van het eerste noe
men wij het voorstel van mr. J. Oranje om de
hoogtebeperkende bepalingen in de bouwverorde
ning zodanig te herzien, dat géén vrijstelling zou
mogen worden verleend door B. en W. boven de
gemiddelde bouwhoogte van het blok waarin het
betreffende perceel is gelegen. De andere woord
voerder namens Heemschut en de monumentenres-
taurerende instellingen was drs. W. F. Heinemeyer
die een voor velen verrassende sociologische uiteen
zetting gaf over de waarde van de binnenstad als
mm
1.11
Lindengracht 49-53, eigendom Diogenes, wacht op restauratie.
Keizersgracht 62-64, eigendom Stadsherstel, na jaren wachten
nu een begin van herstel, (foto's Jac. B. Bieder
