men sterk voelende aanvallers.(Volkskrant),
„Als er tijdens de gisteravond in een tjokvolle ge--
meenteraadszaal gehouden „hearing" over het wel
standstoezicht van de Amsterdamse binnenstad iets
zonneklaar (in bestuurlijke kringen het daglicht
nauwelijks verdragend) aan het licht is gekomen,
dan is het wel dat de brede groep deskundigen uit
de Amsterdamse burgerij die door de gemeenteraad
„gehoord en geraadpleegd" zou worden, op niet mis
te verstane wijze haar vertrouwen heeft opgezegd in
het tot dusver door de gemeente gevoerde binnen-
stadsbeleid" (Alg. Handelsblad), „De eerste hearing
in de geschiedenis van de Amsterdamse gemeente
raad is uitgelopen op een frontale aanval van vrij
wel alle specialisten en deskundigen die het woord
kregen op het binnenstadsbeleid dat de laatste jaren
gevoerd wordt" (De Tijd)„Het ontbreekt het ge
meentebestuur aan visie op de toekomstige ont
wikkeling van de binnenstad; bij het bepalen van
een beleid voor het bouwen in het hart van de
stad isde achtergrond onduidelijk; er moet een
structuurplan voor de binnenstad komen. Dit wa
ren enkele van de kritische conclusies van deskun
digen en belangstellenden die het woord voerden"
(Het Parool)„Men zou het gehele spektakel als
volgt kunnen samenvatten. Alle sprekers, namens
wie dan ook, veegden opnieuw de vloer aan met
het stedelijk beleid in Amsterdam in het algemeen
110
en met de prestaties van de Dienst van Publieke
Werken in het bijzonder" (J. J. Vriend in „De
Groene")De waarde van het gesprokene werd het
best samengevat door W. Röling in het Alg. Han
delsblad: „De kritiek op het beleid van het gemeen
tebestuur was ongezouten, overigens bijna steeds ge
tuigend van een geweldige liefde en hartstocht voor
de stad en niet van rancune of nijd."
Hoe reageren mensen en groepen op kritiek? Om
te beginnen door zich te verdedigen. Dat deed de
stadsbouwmeester Nielsen in een interview in Het
Parool van 9 september. Daarin staat o.a.: „Soms
hanteert de stadsarchitect om zijn argumenten kracht
bij te zetten het shockeffect. Dat valt wel eens ver
keerd uit. De Universiteit heeft plannen tot uit
breiding van de A-faculteiten. In de binnenstad.
Hoe? De universiteit stelde hoge ruimte-eisen. Tot
welke consequentie deze eisen zouden leiden wilde
de stadsbouwmeester de raadscommissie die hierover
moest oordelen duidelijk aantonen. Hij had in de
vergadering een maquette van de binnenstad laten
neerzetten. Hij had vijf modellen laten maken van
het GAK-gebouw. Hij zette deze vijf enorme gebou
wen in de maquette. „Zó wil de universiteit bou
wen" zei hij. Nog dezelfde avond stond in een der
Amsterdamse dagbladen de schokkende mededeling,
dat de stadsbouwmeester plannen had om vijf enor
me gebouwen in de binnenstad op te trekken ten
De Nederlandse Bank aan het Frederiksplein.
Kantoorgebouw Geelvinck aan het Singel, (foto's M. Brink-
greve)
