de sprekers van de drie uitgenodigde groepen: eerst
de architecten en beeldende kunstenaars, toen de
monumentenzorgers en stadsschoonverdedigers en
ten slotte de Kamer van Koophandel en het wijk
centrum, bracht een zo duidelijke opinie en zoveel
waardevolle suggesties en gedachten naar voren dat
het de raad en het ambtelijk apparaat niet alleen
stof tot luisteren gaf, maar ook reden tot nadenken
en tot heroriëntering van opvattingen en bestuurs
praktijken zou moeten verschaffen. Want op één
punt bestond een merkwaardige overeenstemming.
Enkele citaten uit de persverslagen: „Geen enkele
spreker verbloemde zijn kritiek of sprak al te
vriendelijk over het gevoerde beleid" (Algemeen
Dagblad)„De kritiek die het gemeentebestuur
en hun ambtenaren te slikken kregen was overi
gens niet malsEen algemene klacht: Laat er
toch een duidelijk beleid ten aanzien van de oude
stad komen en breng er meer openheid in" (Vrije
Volk), „Nooit tevoren heeft het Amsterdamse stads
bestuur in het openbaar zo'n felle kritiek te slikken
gekregen uit een zo eensgezind forum van zich sa-
zers waargemaakt moeten worden. De uit Amerika
overgewaaide vorm van de hearing verschillende
verslaggevers trokken de vergelijking met een teach-
in en een love-in lijkt voor dit doel geschikt. Of
het „lijken" een „blijken" wordt, zal afhangen van
de manier waarop het gemeentebestuur het beluis
terde verwerkt.
Want dat was het volgende resultaat van de avond:
109
Een van de vele rotte plekken in het stadshart. Boerensteeg.
(foto Jac. B. Rieder)
Telefooncentrale Herengracht, architectuur Dienst P.W. 1956,
(foto's hiernaast en onder M. Brinkgreve)
tauraties en functieverbetering. Aan de Prinsengracht bij de Westertoren
