eigen karakter maakt hen tot de centra van het
internationale toerisme en dus tot het gebied van
de bijzondere restaurants en de gelegenheden om
's avonds uit te gaan. Door deze merkwaardige veel
zijdigheid, zo betoogt Hall, hebben de wereldsteden
een economische vitaliteit die streken met één
centrale inkomstenbron missen. „Precies in het hart
van de zakenwijk van elke wereldstad vindt men
een betrekkelijk kleine kern van top-vakmensen.
Al deze mensen leven op de een of andere manier
van het scheppen, verwerken of uitwisselen van
ideeën. De effectenhandelaar die de lotgevallen be
studeert van honderd ondernemingen in tien of
twaalf landen, de bedrijfsadvokaat die zit te pie
keren over een moeilijk artikel in de oktrooiwet;
de in consult geroepen arts die moet beslissen of
hij een operatie zal aanbevelen; de hoogleraar die
een seminarium leidt over urbanisatie; de ambte
naar die besprekingen voert over investeringen in
de bouw van scholen, wegen of krachtstations; de
directeur van een uitgeverij die raad vraagt over
een manuschript; de redacteur buitenland van een
krant die op zoek is naar een deskundige die een
goed artikel kan schrijven over de jongste troebelen
in Azië; de televisieregisseur die praat over een
tekst bij een uitzending over huisvestingsproblemen
met een journalist en een socioloog; de tekstschrij
ver van een advertentiebureau die een reclame
campagne doorneemt met de financiële man en
daarna met een aantal technische specialisten; de
zelfstandige fotograaf die opdrachten in ontvangst
neemt van zes, zeven fotoredacteuren al deze men
sen leven van hun ideeën, van het snel en doelmatig
doorgeven van die ideeën aan anderen en van het
in ontvangst nemen van de ideeën van die anderen
tijdens besprekingen".
„Al in 1926 wees de Amerikaanse econoom Robert
Murray Haig in zijn klassieke sttudie over de we
reldstad erop dat werkzaamheden die gepaard gaan
met het overbrengen van kennis en nieuws gedwon
gen worden, maar ook wel bereid zijn om zeer hoge
huren te betalen voor kantoorruimte in het hartje
van het centrum, waar zij gemakkelijk bereikbaar
zijn, en daardoor andere uit dat centrum verdrij
ven Men kan met Haig zeggen dat de vraag niet
langer is: waarom in de binnenstad wonen en wer
ken?, maar: waarom niet in de binnenstad werken
en wonen?"
Het beeld dat Hall in deze passages van zijn boek
geeft van de enorme betekenis van de kern van de
wereldsteden is verhelderend voor ons probleem, na
melijk hoe de culturele waarden van de oude stads
kernen in de Randstad Holland gehandhaafd kun
nen worden in het kader van de wereldstedelijke
ontwikkeling. Er volgt om te beginnen uit dat het
een zaak van het hoogste belang is om te zorgen
dat die stadskernen goed functioneren, en dat er
dus geld voor beschikbaar moet zijn om de mani
feste ziektesymptomen te bestrijden of te voorko
men zoals verkrotting door bouwvalligheid en so
ciale achteruitgang, verkeerscongestie en verlies van
de noodzakelijke licht- en luchttoetreding door te
hoge gebouwen. Er volgt ook uit hoe absurd de ver
houding is dat in ons land wel de bestemming en de
bebouwing in nieuwe stadswijken aan strikte regels
zijn onderworpen maar in de zoveel kostbaarder
12
De Randstad Holland in 1S50
De Randstad Holland in 1950