„Amsterdam per vigilante" die een recent verleden
in herinnering roepen, kregen onlangs weer een
nieuwe geïllustreerde pocket naast zich „Amster
dam in de 17de-eeuwse prent" door J. R. Schilt-
meijer, dat werd aangekondigd als het eerste cleel
in een reeks monografieën over Amsterdam. Tel
kens ziet men nieuwe uitgaven die een bepaald as
pect van de rijke Amsterdamse historie behandelen.
Deze publicistische aktiviteit wijst op een leven
dige belangstelling en dat is een verheugend ver
schijnsel. Deze belangstelling is echter in grote
trekken historisch georiënteerd, zij richt zich, met
enige weemoed vaak, op hoe de stad er eertijds uit
zag. Ook bij vele monumentenzorg-mensen bestaat
deze instelling. Dit zij niet gesignaleerd als een
tekort, integendeel, want de bouwkundige geschie
denis is de wetenschappelijke basis van hun werk.
Gebrek aan die gespecialiseerde kennis heeft bij
vorige generaties restauratie-architecten herhaalde
lijk vergissingen veroorzaakt welke des te erger zijn
omdat daardoor ook de sporen van de authentieke
constructies zijn uitgewist. In het complex van be
leidsproblemen waarvan de monumentenzorg thans
deel uitmaakt, onlosmakelijk verbonden met be
paalde aspecten van ruimtelijke ordening, verkeers
beleid, volkshuisvesting, economische ontwikke
ling, recreatie, toerisme en nog zo het een en an
der, kan men echter niet volstaan met de liefdevolle
zorg voor de authenticiteit van het individuele ge
bouw. Wij staan voor de stap die gezet moet wor
den van incidentele restauraties naar regeneratie van
een gevelwand, een blok, buurt of in kleinere ste
den, een stadskern. Dat gaat uiteindelijk om be
slissingen op regeringsniveau in verband met de
benodigde middelen. Daaraan gaat de ambtelijke
voorbereiding vooraf, doch deze wordt op haar
beurt in gang gezet, gestimuleerd en beïnvloed
door de openbare mening die om maatregelen
vraagt. Zo wordt de kringloop weer gesloten want
de openbare mening moet eerst door een deskun
dige voorlichting opmerkzaam zijn gemaakt op de
betekenis en de onderlinge samenhang van de
vraagstukken die met de monumentenzorg verband
houden.
Het nationale monumentenbezit moet inderdaad
worden „bewaard in het hart", en waar het hart
vol van is daar loopt de mond of de pers van
over, zeker in deze tijd waarin men van zijn hart
geen moordkuil maakt en dat is soms nodig om
de mensen die het moeilijke werk doen een hart
onder de riem te steken. G. B.
Vorige blz.: „hel Arsenaal"oorspronkelijk stads turf pakhuizen^
aan het Waterlooplein, J610bij de restauratie werd o.a. de
natuurstenen balustrade op de gevel weer aangebracht; hier.
naast boven: Lijnbaansgracht 324—325 typisch voorbeeld van
Amsterdamse volkswoningbouw met twee benedenwoningen
boven een onderstuken een trap op de middelste boiiw-
muur naar vier bovenwoningen1760; hiernaast onder:
Herengracht 168, in 1638 naar ontwerp vair Philip Ving-
boons gebouwd, in het 2de kwart 18de eeuw grondig ver
bouwd zie ook de omslagfoto). Foto's bij dit artikel ter be
schikking gesteld door het Gem. Bureau Monumentenzorg.
