110
Het blok 15de-eeuwse zeemanshuizen in zijn huidige staat.
van Marghera met zijn eigen haven, en de oude tuin
bouwers- en vissersnederzettingen op de verschillende
laguneneilanden zijn stedebouwkundig gezond. In
het kader van de grote functieverschuivingen en
openbare werken die in de gemeente uitgevoerd
moeten worden levert de sectie Venetië van „Italia
Nostra" een belangrijk aandeel in het studiewerk en
de vorming der richtinggevende ideeën. De in felle
oppositie begonnen actie „Italia Nostra verdedigt
Venetië" is als een constructieve bijdrage aanvaard.
In het boekje „Venetië vandaag, tien eeuwen ge
schiedenis ten opzichte van de moderne stedebouw"
Het beroemde uitzicht over hel Canal Grande vanaf de Rialtobrug.
dat de hierboven genoemde tentoonstelling begeleidde
en waaraan het grootste deel der in dit artikel ver
werkte gegevens is ontleend, vindt men behalve van
grondige kennis van zaken getuigende beschouwingen
ook enkele studieprojecten voor afzonderlijke bouw
blokken. Een daarvan betreft een complex 15de
eeuwse huizen die eertijds als beloning ter beschikking
werden gesteld van zeelieden die zich bijzonder ver
dienstelijk hadden gemaakt jegens de republiek. Thans
zijn er 459 bewoners samengeperst in 120 aparte-
menten, waarvan er 35 op de begane grond gelegen
zijn in hygiënisch ontoelaatbare omstandigheden.
Het studieproject toont aan dat men door de begane
grond te ontruimen de oorspronkelijke indeling weer
kan herstellen. Aangezien juist dit blok bedreigd
werd door een barbaars plan om de oude bebouwing
te vervangen door een modern stationsgebouw voor
scheepvaartlijnen, stelde „Italia Nostra" vast dat men
ook deze inderdaad noodzakelijke voorziening uit
stekend zou kunnen huisvesten in het historisch
zo waardevolle bouwwerk.
Het oude Venetië, zo betoogt „Italia Nostra", vormt
een zo harmonisch en gevoelig geheel dat verande
ringen met de grootste zorg en liefde bestudeerden
voorbereid moeten worden. Doch er is heel wat dat
om verandering vraagt. Verplaatsing van de industrie
naar het vasteland zou het mogelijk maken blokken
slechte vorige-eeuwse arbeiderswoningen te slopen.
Daardoor kan ruimte worden geschapen voor lage
moderne scholen, parkjes en sportvelden, zaken die
in Venetië vrijwel geheel ontbreken. De scholen zijn
thans grotendeels gehuisvest in oude paleizen die
daarvoor ongeschikt zijn, maar die wel na een des
kundige restauratie zeer representatieve zetels kunnen
worden van bestuursorganen. De bouwverordening,
daterend uit 1911 en herzien in 1929, is zo vaag en
onduidelijk dat de bouwspeculanten telkens door de
mazen van het net kruipen; doeltreffende voorschrif
ten zijn nodig om met name het voortwoekeren van de
verhoging der bouwmassa's tegen te gaan. De restau
ratieactiviteit dient geïntensiveerd te worden, vooral,
ten aanzien van de huizenblokken die niet tot de
monumenten van de eerste rang behoren, maar die
na een grondige herstelbeurt aantrekkelijke woningen
kunnen opleveren. Aldus „Italia Nostra".
In hetzelfde boekje vinden wij ook, in vijf punten
samengevat, het standpunt van de verantwoordelijke
wethouder, prof. Agostino Zanon Dal Bo. Deze
