Torenflats
in het
landschap
23
was bezet. Zij voelden echter dat, hoewel een eerlijk
modern gebouw nauwelijks zichtbaar zou zijn van
buiten het terrein en van het huis uit afgeschermd
zou worden door de bestaande bomen, het beter zou
zijn wanneer dit zou overgaan in zijn milde landelijke
omgeving. Hun besluit, dat waarschijnlijk hielp om
een bouwvergunning te krijgen voor iets wat veel
weg heeft van een industriegebouw in het hart van
het landschap, werd gevolgd door geslaagde wind-
proeven met de vinnen en door visuele experimenten
met een één verdieping hoog model van het gebouw.
John Barton, die belast is met het werk, zegt dat het
vinnensysteem de arbeidsomstandigheden voor de
wetenschappelijke werkers zal verbeteren. Het zal
niet slechts het zonlicht breken, maar ook de mensen
binnen een meer bevredigend en verdeeld uitzicht
verschaffen. Zij zullen in feite niet het gevoel hebben
in een glazen doos te werken."
Tot zover het artikel dat in verband met het Heem
schutstandpunt ten aanzien van hoogbouw in een
milieu dat door zijn hetzij stedelijk, hetzij landelijk
karakter hiermee niet strookt, wel interessante per
spectieven opent. In ons vorige nummer wees de
architect C. W. Schaling op de zeer grote bezwaren
die de hoge gebouwen meebrengen voor de omgeving.
In een historisch gegroeid en waardevol stadsbeeld
spreken deze gevaren wel het sterkst door vernieling
van het silhouet, maar ook langs stadsparken of sin
gels wordt het genoegen van de „hooggeplaatste"
bewoners of gebruikers bereikt ten koste van omwo
nenden en voorbijgangers. In een landelijk milieu
liggen de verhoudingen weer anders. De verkeers- en
parkeermoeilijkheden die in een stad worden veroor
zaakt of versterkt door de sterke toeneming van de be
hoefte aan straatoppervlak rondom torenflats, vallen
daar wel mee, en ook de aantasting van de „privacy"
antuony colbert
In een Engelse krant vonden we het volgende verhaal,
geschreven door Kenneth J. Robinson.
„Een acht verdiepingen hoog blok van gewapend be
ton, staal en glas, dat nu verrijst in de moestuin van
een landhuis in Hampshire, wordt beschouwd als het
eerste gebouw dat speciaal ontworpen werd om te ver
vagen in een zelf-gemaakte „nevel" en te harmoniëren
met de landelijke omgeving.
Het nevelige effect van dit laboratorium voor computer
onderzoek te Hursley Park bij Winchester zal een op
tische illusie zijn die wordt teweeggebracht door 637
verticale vinnen van versterkt matglas, haaks op het
gebouw.
Het laboratorium dat met kantoren 442.000 pond
kost, wordt gebouwd voor de Amerikaanse firma
I.B.M., die haar ontwerpers de eis stelt: „alles moet
bij elkaar passen." Hun Britse architecten, Farmer en
Dark, behoorden niet tot het soort dat dan besluit
het nieuwe gebouw aan te passen bij het gedeeltelijk
18de eeuwse huis dat reeds door de staf van de I.B.M.
