Om de
toekomst van
Loenen
aan de Vecht
rx
29
Het huis Leeuwendijkaangekocht door de
Gemeente Loenen om de tuinen langs de Vecht
vol te bouwen.
Er heerst onder de inwoners, die Loenen een oprechte
liefde toedragen, diepe bezorgdheid over de besluiten
die het Gemeentebestuur ten opzichte van sanering
en uitbreiding heeft genomen. Een uitzonderlijk
fraai dorp in een zeldzame landelijke ligging dreigt
daardoor ten onder te gaan.
Gespaard als het bleef voor industrieën heeft Loenen
zijn zeer eigen karakter als door een wonder tot op
heden betrekkelijk ongeschonden weten te bewaren.
Maar de vlam is plotseling in de pan geslagen. Weer
dreigt een parel in de reeds zo deerlijk gehavende
kroon van dorps- en landschapsschoon van ons land
te worden verbrijzeld door verkeerd gerichte energie
en een ontstellend gebrek aan inzicht in de waarde
van schoonheid en harmonie.
Aangestoken door de snelle groei van grote steden
en gemeenten, die daartoe door harde economische
noodzaak werden gedwongen, wil men vooral niet
„achterblijven", wil men ook het kleine Loenen
„groot maken", „tot bloei brengen", „saneren",
„het opstoten in de vaart der grote steden."
Er wordt echter niet beseft welke fatale gevolgen dit
verkeerd gekozen voorbeeld voor een dorp van dit
intieme karakter moet hebben. In een korte spanne
tijds kunnen de elders efficiënt werkende bulldozers
in deze beperkte afmetingen onherstelbare schade
aanrichten.
Zo doet men een kostbaar cultureel bezit tot iets
karakterloos verworden. Tevens slacht men daardoor,
toeristisch gezien, de kip met de gouden eieren; want
de schoonheid en aantrekkingskracht van Loenen
ligt in zichzelf besloten, in zijn zeer eigen charme en
natuurlijke noblesse.
Maar de overhaaste voortvarendheid schijnt niet te
stuiten en kent geen grenzen. Nog waren de felle
protesten tegen „Het Plan Leeuwendijk", het be-
