pen in Nederland er uitzagen voor het begin van het
industriële tijdperk. Zeker, wij weten dat er in sociaal
en hygiënisch opzicht veel aan mankeerde, en niemand
kan in ernst de toenmalige verhoudingen terug-
wensen. Maar er stond iets tegenover dat door velen
thans pijnlijk wordt gemist en waarvan het ontbreken
door vele anderen wat erger is niet meer wordt
opgemerkt: de harmonische, vanzelfsprekende schoon
heid van het milieu waarin men dagelijks verkeerde,
het karakter van woning, huisraad, stads- en dorps
beeld. Dit betekent niet dat er geen hedendaagse
schoonheid zou bestaan, wel echter dat deze schaars
is. Het lelijke en lorrige overheerst thans allerwege.
St. Anna ter Muiden, in de middeleeuwen een be
langrijke plaats, later achterblijvend bij het op
komende Sluis en ingekrompen tot een onaanzienlijk
gehucht, bewaart de herinnering aan die voorbije
tijden van natuurlijke welgeschapenheid. Het is geen
openluchtmuseum, maar een bewoond dorpje. Moge
het tot in lengte van dagen zo blijven: een kleine oase
waar de haastige automobilist op de grote weg van
Sluis naar België even voor stopt en uitstapt om een
ogenblik rond te lopen en te beseffen dat technische
perfectie toch niet het enige is op deze wereld!
G. B.
29
Links boven: Overzicht
van het dorpsplein met
de bakstenen torenstomp
uit de 14e eeuw, pomp
uit 1789.
Links onder: Maast het
voormalige raadhuis
staat een deftig huis met
paaltjes en kettingen.
Rechts onder: Het voor
malig raadhuis bevat
een waarschijnlijk van
een ouder gebouw af
komstige gevelsteen.
Rechts boven: De voor
naamste gevelwand met
het voormalig raadhuis.
Onder: Ook de achter
kanten en schuren vor
men een gaaf geheel.
'(Foto's:
W. M. zjilver Rupe,
Amsterdam)
