/.'/V
huis nog een bewogen geschiedenis gekend. De
verleiding is groot om deze te vertellen maar plaats
gebrek belet ons dit. In de helft van deze eeuw was
het haast een ruïne geworden balken schraagden
de muren en kabels waren door de vertrekken ge
spannen! In '52 werd het door schrijver dezes
gekocht en met behulp van Monumentenzorg ge
restaureerd en in '56 betrokken.
Restauratie Schippersbeurs
De restauratie van de Schippersbeurs was geen
probleem, daar het gebouw niet verbouwd of „ver
fraaid" was, hetgeen gewoonlijk wil zeggen: ver
knoeid. Alleen had het in de loop der eeuwen ont
zaglijk veel geleden. Verbrokkelde of gebroken
stenen moesten door andere vervangen worden.
In de kelderfundamenten werd beton gestort om
het werken van de muren te voorkomen. Het gehele
gebouw werd stevig verankerd, het dak vernieuwd,
waarbij de oude pannen weer gebruikt werden.
Een gedeelte van de linkerzijge vel moest afge
broken worden. Hiervan werd een nauwkeurige
tekening gemaakt en bij opbouw werd het oude
materiaal weer gebruikt. De trap aan de voorzijde
moest helemaal gesloopt en met het oude materiaal
weer opgebouwd worden. Het inwendige werd van
beton gemaakt. Zodoende diende dit traplichaam
tevens om het voorfront, dat enige werking ver
toonde, te schoren. Al het houtwerk moest ver
nieuwd worden. Een paar ramen werden weer van
ijzeren spijlen voorzien. De bewoner liet nader
hand nog blinden, die alle verdwenen waren, voor
de vensters aanbrengen.
Het inwendige was een stal. Alles moest ver
nieuwd worden. In één vertrek en de portaaltjes
konden de oude stenen (1618) gebruikt worden, het
overige werd belegd met rode plavuizen. Het
eigene van oude huizen werd zoveel mogelijk ge
spaard. De schoorstenen, die tendele afgebroken en
dichtgemetseld waren moesten heropgebouwd
worden, zoveel mogelijk in ouden trant. Natuurlijk
werden sanitaire inrichtingen, elektrisch licht en
waterleiding aangebracht. En toen was het ook
niet alleen een bewoonbare, maar een zeer geriefe
lijke en sfeervolle woning geworden. Dit voor
mijn lezers, die mochten twijfelen of oude huizen
nog wel bewoonbaar zijn.
Hierbij nog een afbeelding van de trap, van 200-
jarig eikenhout, uit balken van een oude water
molen. Vroeger stond hier een ladder.
J. H. HABETS
85
