hof en het stadssilhouet te domineren. Het thans
tijdelijk? op stal gezette plan tot verdere door
braak van het Marktplein, noemde hij onzalig.
Reeds het leggen van de Wilhelminaburg, hetgeen
een wonde in de Marktwand heeft doen ontstaan
cn het verkeer op de Markt doen verzanden, was
bejammerlijk. Een nieuwe doorbraak zou de ver
zanding slechts verplaatsen en de schoonheid
onherstelbaar schaden. Hij betoogde, dat het
verkeersprobleem beter kon worden opgelost door
de uitvoering van het Singelplan met de aanleg van
een noorder- en een zuider-brug, waardoor het
verkeer om de kern van de stad werd heengelegd.
Op het Vrijthof betreurde spreker, dat een dubbele
rij niet fraaie bomen de prachtige absis van de
St. Servaaskerk afschutte. Hij bepleitte terecht
de rijen bomen op deze plaats uit te dunnen.
Een hartelijk langdurig applaus bewees hoezeer
deze inleiding in goede aarde was gevallen en de
instemming genoot van de aandachtige toe
hoorders.
De koffiemaaltijd werd genoten in de grootse
ruimte van de Dominikanerkerk, waar de burge
meester van Maastricht als gast mede aanzat.
Onder leiding van prof. Timmers werd daarna een
excursie gemaakt door Maastricht. Het eerste be
zoek gold het pand, dat de Nationale had aan
gekocht aan de Markt en dat gerestaureerd zal
worden. Men vindt dit elders in dit nummer be
schreven.
In het bijzonder trokken op deze excursie de aan
dacht het Stokstraat-complex, waar sanering tot
een opmerkelijke rehabilitatie zal kunnen leiden,
de vestingwallen en -muren, welke in Maastricht
op verschillende plaatsen behouden zijn gebleven
en schilderachtige stadsbeelden opleveren, de
O.L. Vrouwekerk (waar het snoeimes geducht in
de beplanting langs de kerk moet worden gezet),
de Servaes, het Vrijthof en de problemen welke de
warenhuizen oproepen.
Zowel Vroom Dreesmann als de Grand Bazar
hebben een aantal panden aangekocht met de be
doeling in het centrum van de stad warenhuizen
te bouwen welke beantwoorden aan de zakelijke
eisen welke deze firma's stellen. Zoals de ervaring
in den lande heeft geleerd wordt in het algemeen
om der wille van de economie aan deze eisen ge
heel of grotendeels tegemoet gekomen zeer ten
nadele van het stadsschoorj. Als bouwwerken zijn
warenhuizen in onze stadskernen de schrikbeelden
voor allen wien de schoonheid der steden lief is en
dat zijn er velen, meer dan die als leden deel uit
maken van de Bond Heemschut. Geen wonder dat
dit warenhuis-streven met bezorgdheid door de
Heemschutters wordt gadegeslagen. Op dc ge
projecteerde plaatsen zoals achter het Vleeschhuis
en aan de Kersenmarkt zullen moderne waren
huizen geheel uit de schaal vallen en de omgeving
verpletteren. Niet alleen zullen hieraan tal van
historische gevels en gehele stadswanden worden
opgeofferd, maar bovendien zullen deze waren
huizen hun omgeving naar het standpunt van
stadsschoon, van verhouding en harmonie, nadelig
beïnvloeden. De volumineuze producten die als
warenhuizen de stadskernen van Gouda en Haar
lem ontsieren mogen even indrukwekkende waar
schuwingen zijn als hun monsterachtige allure.
Moge Maastricht zich hieraan spiegelen en trach
ten een oplossing te vinden, die niet tegelijk de
genadeslag betekent voor de aantrekkelijkheid
van Maastricht's binnenstad.
Men zou zich kunnen voorstellen dat dit vraagstuk
door de warenhuis-directies wordt aangevat met
liefde voor de bestaande schoonheid, met behoud
van het bestaande karakter door herstel van de vele
panden, zodanig, dat èlk der panden geschikt
wordt gemaakt voor de verkoop van speciale
artikelen. Een harmonieus geheel in locale sfeer
moet zo te scheppen zijn. waarbij uiteraard
onderlinge verbinding in het huizencomplex
noodzakelijk is wat geen bezwaar behoeft op te
leveren. Het begrip warenhuis zal, op die wijze op
gelost, geen schrikbeeld meer behoeven te zijn.
Het zou een nieuwe weg zijn, die men in oude
stadskernen met het warenhuisbeleid inslaat.
69
Maastricht. Het huis van de Vereniging „Hendrick de Keyser"
aan de Koestraat, waar de ramen alle aandacht kregen.
Foto Ton Kool
