Mevr. M. M. Doornink-Hoogenraad DE MONUMENTEN Zutphen is een excentrisch gebouwde stad, zoals dat bij een oude rivierstad wel te verwachten valt. Toch is haar tegenwoordige ligging aan de IJsel de oude plattegronden wijzen het duide lijk uit niet historisch: de IJsclkade kwam pas omstreeks 1860 tot stand, en voordien raakte de stad de rivier daar nauwelijks. De oorspronkelijke „riverside" was dan ook niet het westen, maar de zuidzijde, aangezien de IJsel vóór het midden van de 14de eeuw met een grote meander ten zuiden langs de oude stadskern op 's-Gravenhof stroomde. Wellicht is dit de oorzaak van het feit, dat men het fraaiste gezicht op de stad dan ook niet van de IJsclkant krijgt, maar van het zuiden uit, namelijk het befaamde silhouet van de St. Walburgskerk, van de Martinetsingel gezien, zoals zij daar met haar fantastische bedaking boven de oude stadsmuren uitrijst en rechts ge flankeerd wordt door oude huizen en dc rijzige spits van dc Drogcnapstoren. Wanneer in het voorjaai in de lage tuinen de vruchtbomen bloeien tegen het warme rood van dc middeleeuwse muur, levert dat een waarlijk onvolprezen stadsbeeld op. Als meest kenmerkende van Zutphens monumen ten mag men wel die middeleeuwse ommuring aanwijzen althans de belangrijke fragmenten die daarvan overgebleven zijn met haar „acces soires" als muurtorens en poorten. Wat ervan rest dateert (zoals uit het historisch overzicht blijkt) uit de 14de en 15de eeuw, toen men na de samenvoeging der beide stadsgedeelten de ver dedigingswerken ging herzien. Vooral die van de oude stad schijnen terdege onder handen genomen te zijn; het 14de-eeuwse eedsformulier door sche penen af te leggen schrijft voor, dat zij naar ver mogen zullen helpen „die olde stat umme (to) doen mueren". Wellicht moet men hieruit ver staan, dat die tevoren geen of geen volledige stenen muur had. Langs de zoeven genoemde Martinetsingel vindt men de best bewaarde muurgedeelten met ver schillende vormen van „haaientanden" onder de bovenrand; kantelingen zijn nergens meer aan wezig. Daar treft men ook de twee voornaamste nog bestaande muurtorens aan, de Drogenaps- en de Bourgonjetoren. De eerste is in 1445 gebouwd als poort, maar enkele jaren later dichtgemetseld en eerst sedert kort weer als doorgang hersteld; de in 1888 gereconstrueerde spits is iets te hoog, maar niet zonder sierlijkheid. De Bourgonjetoren 37 t tt (t ttttuutt trrtrc u ru ur.\ bt WalbuigdkciK met gerestaureerde vestingmuur Folo Zeijletnakei

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1957 | | pagina 13