63
maar die hij van het nuchtere standpunt van
bouw- en woningtoezicht moestkenschetsen
als een bouwval, geschikt voor de sloop, jam
mer. En wat zag hij nu, hecht en stoer, fraai
van lijn en kleur rees daar als een verjongde
kracht het oude huis voor hem op. Een glorieu
ze wedergeboorte, levende cultuurgeschiedenis,
meer waard dan een boek vol jaartallen en toch
niets anders dan een restauratie. Knap werk,
prees hij. Het huis werd bewoond door lieden,
met oog en waardering voor de sfeer van het
huis. Zij hadden het in stijl ingericht en be
woonden het met liefde. Voor de stad was een
vertrouwd hoekje behouden, een stukje am
bachtelijk vakmanschap, jongeren ten voor
beeld, eén brokje cultureel schoon gered uit
vernielende slopershanden, een lust voor het
oog, de trots van de buurt.
Dit voorval gaf hem te denken. Wat zou er
niet te bereiken zijn in het oude Amersfoort,
een kern van 1000 bij 800 m. met een kleine
tweeduizend huizen, waaronder vele honder
den Muurhuizen. In wezen was het simpel voor
iemand, die met de kracht der overtuiging de
lauwheid en onbekendheid zou durven bestrij
den. Er zou geld nodig zijn. Maar ook weer niet
overdreven veel. Het merendeel der huizen was
ni
eenvoudig ongecompliceerd van structuur. Dc
goede weg moest bewandeld: de mogelijkheid
van restauratie bekeken, medewerking van Mo
numentenzorg ingeroepen, eigenaar geïnteres
seerd en zo nodig, Gemeente, Provincie en Rijk.
Een lange weg, die veel overredingskracht, veel
energie en vrije tijd zou kosten, maar dc
moeite volop waard zou zijn. Dit lijkt een no
velle, het is nochtans een rapport, voor menig
Heemschutter mogelijk nog leerzaam, een be
moediging om niet te versagen.
De oorlog brak uit. Bezetting. Hei bouwen
werd stil gelegd, bouwmaterialen werden niet
meer beschikbaar gesteld. De behoefte aan wo
ningruimte werd groter. Dat maakte de bereid
heid tot restaureren vaardiger. Toen werd hel
voorstel gedaan in Amersfoort het vervallen
huis Havik 25 met subsidie te restaureren, ken
rijzige pilastergevel met rijke festoenen, de top
zwaar geschonden, de0 ramen verknoeid, de
deur verplaatst, inwendig veranderd naar dc
luimen der achtereenvolgende bewoners. Al
les het oude liedje. Maar er zou iets moois
van te maken zijn.
Het werd de eerste klap, die volgens een oud-
Hollands spreekwoord een daalder waard zou
zijn. Een spreekwijze, stammend uit de tijd, dat
een daalder nog in aanzien was evenals een
fgZZÜrZ+T I
Minirhutzen, bij dieventoicn na /estatnalte
foto T K
Mumhittzat bij duveiitoiui vooi retfauialte
foto B W
