142 HEEMSCHUT
LANDELIJK AMSTERDAM
Hoe zien wij het landschap? Velen gaan slechts naar buiten om van frischheid en
vrije ruimten te genieten, om andere indrukken op te doen. Van een aandachtige
beschouwing kan bij deze menschen niet gesproken worden. Hun doel is ontspanning
zonder meer. Lang niet iedereen kan het landschap zien en bewonderen als een
kunstenaar, als een dichter of schilder, die getroffen worden door de schoonhejd van
kleuren, door de harmonie van cultuur en natuurharmonie, waarin Holland groot is,
zooals blijkt uit onze landschapsschilderkunst. Men ziet het mooie landschap als iets
hoogers, als schilderij, als gedicht. Toegerust met dit artistiek vermogen kan de
wandeling of de fietstocht buiten een vreugde geven, zeker niet minder dan die,
welke men gevoelt bij de bewondering van een schilderij, al spreekt daar dan
ook de techniek, de kunst van het schilderen, een woordje mee. De analyse van
het landschap, als critisch element in de landschapsbeschouwing, opent nieuwe
mogelijkheden tot het smaken van levensvreugde, van artistiek genot. Het is hier
niet anders dan bij de bouwkunst: hoe worden wij, loopend in een stijllooze stad,
getroffen door een waar kunstwerk, een gebouw, een gevel en een poortje.
Het heeft er veel van, dat een waardeering van het landschap voor een deel moet
berusten op biologische kennis, op de wetenschap van het ontstaan en de wording
van den bodem, van zijn flora en fauna. Het is de kennis, welke een landschaps
architect noodig heeft om ware schoonheid en harmonie te scheppen. Zonder deze
kennis blijft men als schilder of dichter tegenover het landschap staan, men geniet
er dan niet ten volle van. Kunstzin, verdiept door het intellect, is voorwaarde voor
het zien van het landschap, en voor het smaken van een edel levensgenot. Dat dit
genot steeds meer als een geestelijk bezit op prijs wordt gesteld, blijkt uit de talrijke
Naar foto verzameling schrijver
Bi; het Kinselmeer
