HEEMSCHUT
83
aan- Mevrouw COLBERT en aan
LOUVOIS in 1699, vervolgens aan
Mevrouw DE MAISOOS en aan
M. DE CANILLAC in 1716. Later aan
Markies D'HeROUVILLE, Konings
Luitenant-Generaal, die de tweede
droogmaking ondernam in 1766.
Deze ontwerpen konden niet in uit
voering worden gebracht, immers
door het verdrag van Utrecht werden
de Moeren aan de Fransche over-
heersching onttrokken. De Oosten-
rijksche Nederlanden werden eigenaar
van 1232 H.A. van het terrein der
Moeren. Voortaan moesten de
Fransche bezitters der Moeren zich
tot Keizerin MARIA ThERESIA
wenden. Daar de zaak voor hen
geen winst kon opleveren, stonden
ze de Moeren af aan den Koning
van Frankrijk. Deze Vorst schonk
ze voor de laatste maal in 1779 aan
de -Maatschappij VAN DER MEY'
en Co. Deze nieuwe bezitters waren
er reeds in gelukt de Moeren opnieuw;
gedeeltelijk droog te leggen. De
Fransche omwenteling brak uit. Ge
durende de oorlogen, die ertoe.aan
leiding gaven beval de bevelhebber
van de legers van het „Noorde" de
sluizen van Duinkerken te openen en de zee overmeesterde voor de zooveelste
maal de Moeren. De derde droogmaking werd ondernomen door de Ingenieurs
Gebroeders HERREWYN VAN VEURNE, die later tot den titel van Graven werden.,
gepromoveerd. Deze werken werden enkel in 1820 voltooid. De Graven-HERREWYN
zijn thans uitgestorven. De laatste mannelijke afstammeling overleed te Brugge
kort na den oorlog van 1914.
Volgens de inlichtingen, die Mr. RONSE heeft ingewonnen, zijn de Nederlanders
enkel werkzaam geweest voor de inrichting der bemalingswijze,- nl. der wind
molens, en volgens Mr. Jhr. BREULS op het laatste van de 18e eeuw. Misschien
ook hebben ze de eerste windmolens gebouwd. Sedert 1820 werden de Veurnsche
Moeren nog tweemaal met overstrooming bedreigd, in 1870, tijdens den Fransch-
Duitschen Oorlog, en in 1914 toen reeds alle voorbereidingen waren getroffen om
de streek tusschen Ghistel en Duinkerken onder water te zetten. De Moeren zijn
voor een groot gedeelte eigendom van den groot grondbezitter Jhr. BREULS DE
TlECKEN. In 1935 is het den Hollandschen molenbouwer DEKKER te danken,
dat de Molen Saint Charles (zoo genoemd naar den eigenaar der gronden) nog zijn
wieken in de lucht zwaait; de DEKKER-stroomlijn-wieken hebben hem van den
dood gered, en nog een lang leven verzekerd. De streek van de Moeren is een
gebied waar geen electrificatie is doorgedrongen, vandaar dat men de voordeelen
van de windkracht thans dubbel geniet Deze poldermolen, die een zwaren vijzel
aandrijft, moest tot aan de verdekkering steeds geholpen worden door een vrij
Poldermolen in de Moere van Veurne,
gemeente Moeres 'in Vlaanderen
