34
HEEMSCHUT
DE OUDE SPELDENFABRIEK TE MAASTRICHT
Dat de tand des tijds onverbidde
lijk knaagt aan alle dingen die door
de alles koesterendezon beschenen
worden, ondervinden wij allen. Dat
dienzelfden tand echter de gelegenheid
wordt gelaten zijn knaagwerk met
succes zóóver voort te zetten tot het
slachtoffer in kwestie bezwijkt, moeten
we betreuren. Het slachtoffer in casu
is een woonhuis, thans zoozeer ver
waarloosd en afgewoond dat men het
maar beter vond er een bordje tegen
aan te spijkeren: „Onbewoonbaar
verklaarde woning". De voorgevel
met hoofdgestel is van baksteen rus
tende op een plint van mergelblokken,
twee mergelsteenen lijsten scheiden
onderstuk en eerste verdieping. De
eerste en tweede verdieping vertoonen
zeslichtvenstersin hardsteenen omlijs
ting; deur met bovenlicht zijn even
eens met hardsteen omlijst. Boven
de vensters der tweede verdieping
bevinden zich de thans van ouderdom
omgetuimelde jaarankers 1641. Het
huis, thans in afbraak, heeft behalve
als woonhuis nog dienst gedaan als
Langs de Maas te Maastricht- dit echt speldenfabriek, met welken naam het
Limburgsch huis staat te verdwijnen nog steeds in den volksmond wordt
aangeduid, 't Is jammer dat dezen
typischen gevel, vrijwel eenig in onze oude binnenstad, geen beter lot beschoren
is en dus verdwijnen zal om plaats te maken voor een waarschijnlijk wel moderner
maar zeker niet mooier exemplaar, dat in stijlloosheid voor zijn linker buurman
allicht niet veel zal onderdoen.
Maastricht, Mei 1937. W. F. H. De HAAN.
Naschrift van de redactie. Het vervult ons met vreugde dat telkenmale van
inwoners van Maastricht Heemschutberichten komen. Dit duidt erop dat er belang
stelling bestaat voor het behoud der schoonheid. Het thans naar voren gebrachte
geval is heel belangwekkend. Niet alleen voor dit eene huis doch als voorbeeld
voor de oude stadskern. Dit vraagstuk is alom. Vooral te Amsterdam heeft het
sterk de aandacht. Daar kan men zien dat in de oude stad vrijwel geen huis meer
gewijzigd of vernieuwd wordt zonder dat gelet is op aansluiting met het stads
gezicht, voor een groot deel werk van de „Schoonheidscommissie voor de oude
stad." Het geval van „de Speldenfabriek" te Maastricht lijkt ons in aanmerking
te komen om eerst te streven naar herstelling en behoud wegens de specifieke
Limburgsche vormen. Indien dit onmogelijk blijkt dan make men een nieuw bouw
werk in eenvoudige vormen, op 't zelfde verhoudingsstelsel der oude bouwwerken
ter plaatse en lette vooral op den hoofdvorm, de goot aan den weg, de dakhelling.
