LE PAYS DE L'AMBLÈVE
HEEMSCHUT
5
Pourquoi Le Pays de l'Amblève doit-il devenir P ar c National? Het boven
genoemde, ons toegezonden, rijk met fraaie foto's geïllustreerde boekje, geschreven
door E. RAHIR, Voorzitter van de „Société les Amis de l'Amblève", is een ernstig
en welgefundeerd pleidooi voor het behoud van de schoonheden van de Amblève,
het aan allen, die Spa en omgeving bezochten welbekende riviertje, dat een van
de groote schoonheden van de Ardennen en van het land van Luik vormt.
Zooals vrijwel overal, waar uit de ongerepte natuur „winst" te behalen valt, is
het ook hier gegaan: exploitatie-mogelijkheden zijn, mede door het ontbreken van
een voldoend krachtige tegen-actie, omgezet kunnen worden in exploitatie
werkelijkheden, hier in den vorm van stuwdammen en electriciteitswerken, die
reeds veel schoonheid hebben bedorven. Laat het, zoo bepleit het hier aan
gekondigde boekje, thans daarmee verder uit zijn. laat wat er thans nog rest
aan schoonheid tusschen Remouchamps en de Cascade de Coo, een afstand van
27 K.M., door de Belgische Regeering verklaard worden tot Nationaal Park, het
eerste natuurreservaat van werkelijke beteekenis, dat Belgiè, na zoo lang op het
gebied der Natuurbescherming bij vele naties te zijn achtergebleven, zou stichten.
Inderdaad heeft de Belgische Natuurbeschermingsbeweging in eigen land tot nog
toe weinig resultaat weten te bereiken. Terwijl in de Congo op initiatief van
wijlen Koning AlBERT, het thans 856.000 H.A. groote Pare National Albert
gesticht werd, bestaat er tot nu in België zelf, behalve het in omvang kleine,
sinds kort „geklasseerde" landschap van Marchée des Dames, de streek waar de
Koning verongelukt is, geen Nationaal Park, dat met recht dien naam mag dragen.
Een der voornaamste oorzaken van dit geringe succes der Belgische Natuur
beschermingsbeweging lijkt ons te zijn het ontbreken van een krachtige centrale,
werkelijk nationale Vereeniging tot natuurbescherming. Wel heeft men in België
vele plaatselijke en gewestelijke Vereenigingen op dit gebied. Van deze laatste is
de bekende Antwerpsche „Vereeniging voor Natuur- en Stedenschoon" een der
oudste en meest actieve. De ervaring van andere landen: Engeland, Nederland,
Zwitserland, Denemarken, Zweden heeft echter geleerd, dat alleen daar, waar de
natuurbescherming uitgaat van en haar voornaamsten steun vindt in een het geheele
volk omvattende, dus waarlijk nationale organisatie, die het behoud van belangrijke
stukken natuur, waar ook in het land gelegen, bevordert als een zaak van nationaal
belang, deze beweging den zoo noodigen steun van het geheele volk vindt.
Is deze grondslag eenmaal gelegd en stevig gefundeerd, dan kunnen, terwille van
een juiste decentralisatie en een logische arbeidsverdeeling, daarna ook provinciale
en plaatselijke Vereenigingen worden opgericht en ieder in hun gebied met succes
werkzaam zijn. Aldus is de-Nederlandsche Natuurbeschermingsbeweging ontstaan
en gegroeid, van welker groote resultaten de voorrede van het.door ons aan
gekondigde boekje met bewondering gewaagt. Wij voor ons gelooven dat, ook al
zijn bij onze zuidelijke naburen de toestanden anders dan bij ons, dit de weg is,
dien men ook in België zal moeten gaan om nog tijdig tot blijvende en belangrijke
resultaten te kunnen geraken: het heffen van de Natuurbeschermingsbeweging uit
de locale en gewestelijke sfeer, en het komen tot een krachtige, alle deelen van
het volk omvattende dus waarlijk nationale organisatie, die, natuurlijk in samen
werking met de reeds bestaande Vereenigingen, de Natuurbescherming in haar
meest onbaatzuchtigen vorm als een nationaal belang zal weten te bepleiten en te
bevorderen, en welke op die wijze den steun van het gehééle volk en tenslotte
zonder twijfel ook die van de Regeering zal weten te verwerven.
Den Haag, Januari 1936. H. CLEYNDERT AZN.
