HEEMSCHUT
75
Nog hört mien oor dat stóarig soezen
Nog zut mien oog 't draiend rad,
Woar 't wit van schoem kwam oaver broezen
't Röstloos water, 't frissche nat.
't Was of dee grón, gel, grieze steene
Van lang vergoaren tied wat zèèn.
Des anderen daags de excursie. Tevoren een eenzaam
bezoek aan de oude kerk van Delden, waar de koster
den dienst beredderde, waar de kille zandsteenen zerken
met uitgeloopen wapens getuigden van den tijd. En een
bezoek in de richting van 't kasteel Twickel waar alleen
reeds 't kijken naar 't toegangspad verboden is, omdat 't
harksel daarvan lijdt en waar opzij van de wegen duizend
en een paaltjes staan om iedereen op den verharden
weg te houden: Ordnung herrsche ins ganze Leben.
Naar Haarmühle ging de tocht. Voor den humor zorgde
de douaan, die decreteerde dat ieder met luider stemme
zijn geldbezit opgaf. Een juffrouw had één gulden drie'
en veertig en 'n halve cent. De lijst werd daarna op
gelegd, dat is gelegd op de andere. Bij de Haarmühle
blies volle kracht de radio het Wessellied of iets aan
verwants. Toen dat ding zweeg waren we in een
prachtige omgeving, een oude watermolen, een beek
met rotssteen aan den oever, een plek van historie en
stemming. Na 'n koffiemaaltijd in de open lucht langs
de Buurserbeek, een éénmanspad voor honderd personen-
De enkele tegenligger moest eraf. Dag Burgemeester!
zei een eenvoudige man, die met zijn gezin aan den
kant stond, tot A.N.W-B.'s voorzitter en in die stem
klonk de vreugde van 't weerzien en uit zijn oogen
sprak de eerbied. Bij de grens over 'n bruggetje, links-
Rheinisch terug, toen door de graanvelden, door de hooge
hei, door sparrenbosch. Daar waren jeneverbessen, de
zeldzame conifeer, prachtstukken. Plots een gloednieuwe
standerdmolen op een bult aan een meertje. En dan
na 'n stief ketiertje het fraaie gastvrije huis Zonnebeek
met 't prachtig grasveld. Binnen zaten allen reeds aan
de thee, in de hal en de salon, overal. Prof. BYVANCK
dankte de gastvrouwe en de gastheer klapte in de
handen om de orde erin te houden. Toen 'n treinrit
en 'n eterijtje in den trein, net zooals we dat vroeger
deden toen er nog geen auto's waren. Alles bijeen een
heerlijke ontspanning en 'n leerzame dag. Dat waren
zoo de indrukken van Heemschut's secretaris, A. K.
Langs de onvolprezen Buurserbeek wandelen
de Heemschutters en wijzen elkaar de roode
piketten, de voorboden van wat gebeuren gaat
Een ten ondergang gedoemde Twentsche
koren-standerdmolen werd door de familie
VAN HEEK als sieraad in 't landschap
op een heuvel bij een vennetje geplaatst
