30
HEEMSCHUT
-werd niet overdacht. Zoo kon het geschieden, dat de menschen de geheele plantensamenleving
stoorden. Alles werd uiteengerukt en op andere wijze weer samengebracht, zoodat het steeds
moeilijker werd, te bestudeeren, hoe het oorspronkelijk geweest moer zijn en waarom.
Ga nu in gedachten eens naar een weide bij U in de buurt. Denkt daarnaast eens aan den
dorren grond. Op het eerste terrein voedsel en water, om dat voedsel in groote hoeveelheid
opneembaar te maken. Snelle groei, weidedieren. Dus sappige planten, wat hindert het, of
van dien overvloed wat afgegeten wordt, het is spoedig opnieuw gebouwd. Op het tweede
terrein, de dorre grond, andere levensomstandigheden. Alles is hier meer hard, houtig, doornig.
De plant heeft moeite, levensstoffen te vinden! Men kan niet plantendeelen, die met oneindige
moeite zijn opgebouwd, zoomaar laten afeten! Verdediging daartegen.
Nemen we nu een niet zuur moeras. Veel te veel water. Dus moet de plant het voedsel
zuigen met groote hoeveelheden water.' Zie de inrichting van zoo'n plant. Groot verdampings
oppervlak. Gemakkelijk afvoeren van regenwater, zoodat zoo spoedig mogelijk weer uitgedampt
kan worden het water, waaraan het sterk verdunde voedsel onttrokken is. Op de dorre gronden
zien wij dat anders, zie maar, inplaats van breede bladeren dorens, zelfs grauwe kleuren ter
afweer van uitdrogend zonlicht. Zeker, planten die in zuur moeras staan, nemen niet dat
verdampingstype aan. Het zure water is immers niet of slecht op te nemen en de overgang,
die artistieke waarde kan hebben, heeft hierheen directe praktische reden.
Is het niet heerlijk, na te gaan, hoe wonder het leven zich uit? Hoe hier een „verstand" werkt,
waarbij het menschenbegrip nog zoo nieuw en weinig ontwikkeld is. Zelfs de grootste geleerden
TUINAANLEG NAAR ARCHITECTONISCHE MOTIEVEN. ONTW. H. V. O.
