Ontsierende reclame werd als in de vorige jaren fel bestreden en met succes, nu eens
door de stichting van reclameverordeningen, dan door de handhaving dier verordeningen,
doch 't meest en dat is Heemschut's gedragslijn met een zoet lijntje. Alom is de
strijd zichtbaar en wie een reisje maakt door 't buitenland kan met de Reklam-Unfug in
Nederland tevreden zijn.
Carillon-klokken; waar al bemoeit Heemschut zich niet mee. Men wil ze verkoopen,
versmelten, in musea plaatsen, overdoen, wegdoen. Laat ze hangen! Wil men iets anders,
hang 't erbij. De torens bieden ruimte genoeg. Eenige gevallen deden zich voor.
Dit is zoo 't belangrijkste. Klein goed of in principe 't zelfde deed zich veelvuldig
voor. Een schifting ten deze is echter noodig.
Maandblad. Het blad werd als vorige jaren bij de Firma Van ROSSEN gedrukt.
Tweemaal verscheen een dubbel nummer. De folklorist D. J. VAN DER Ven gaf een uitge
breid opstel over de kleederdrachten en andere merkwaardigheden der Zuiderzeeplaatsen,
dat bij den uitgever in boekvorm verkrijgbaar is. Om nog eens bij Gemeentebesturen die
het noodig hebben de aandacht te vestigen op de Bauberatung van Heemschut's Advies
bureau werd een extra nummer over dit onderwerp gegeven.
Verder dient den medewerkers uit velerlei hoeken van Nederland dank gebracht
voor hun medewerking door de pen of de foto. Het Maandblad blijkt de beste schakel
te zijn tot de pers, de publieke opinie. Dank daarvoor aan de Pers, die zoo dikwerf de
gedachte uit beperkten kring verder droeg tot 't Nederlandsche Volk.
Adviesbureau. Over velerlei onderwerp werd advies uitgebracht:
aan het Gemeentebestuur van Edam over straten en oude stoepen,
aan het Gemeentebestuur van Sittard over den Kollenberg, een grooten, ten deele af
gegraven zandheuvel,
aan particulieren over oude gevels, nieuwe bouwerij,
aan Gemeentebesturen over reclameverordeningen, monumentenverordeningen, wel
stand-bepalingen, van welke materie het secretariaat een gansch archief verwierf.
Grooter was het getal ongevraagde adviezen, veelal daarop neerkomende, dat be
leefdelijk verzocht werd 't een of ander niet te vernielen in 't belang der schoonheid van
Nederland.
De verbetering van slechte bouwplannen ontwikkelde zich tot iets wat men zou
kunnen noemen een bloeiend bedrijf. Alleen met deze restrictie, dat er geen geld aan ver
diend wordt. Voor enkele jaren werd als doel gesteld „een huis per dag". Gezegd dient
dat Heemschut's Adviesbureau in deze in vrijmoedigheid zijn boekje is te buiten ge
gaan. Van 1 Juni 1929 tot 1 Juni 1930 werden behandeld 459 bouwplannen, waarvan er
363 zoo slecht waren, dat er een nieuw ontwerp voor gemaakt moet worden. Rekent men
300 werkdagen per jaar, dan staat nu de capaciteit op anderhalf huis per dag. Een staat,
overzicht gevende van de Gemeenten, waar deze huizen zich bevonden, is hieronder
gevoegd.
