in de pastorieweide werd opgedolven en uit dezelfde steensoort bestaat waarvan het
deurkozijn werd opgetrokken, wijzen onmiskenbaar in die richting.
Het kerkje is georiënteerd met 14'/2 0 zuidelijke afwijking en omvat een tweebeukig
schip. De hoofdbeuk, gedeeltelijk van kiezelkeien (Xle eeuw) opgetrokken, is aan de
westzijde deels in baksteen afgewisseld door mergellagen deels in mergel en rustend
op de oude keienfundeering uitgevoerd en wordt ter linkerzijde door een baksteenen
steunbeer gestut. (XVe eeuw).
De veel smallere en kortere zijbeuk welke, van mergelsteen gebouwd, rond 1500
aan de kerk werd toegevoegd is door twee ronde zuilen van de hoofdbeuk gescheiden.
Beide beuken werden in 1651 met een eenvoudig baksteenen topje verhoogd, overdekt
met een zakgootbedaking en aan de Oostzijde door twee baksteenen trapjesgevels
afgesloten. Een smal laat-Romaansch koor en een 5/9 gesloten polygoon uit de 13e
eeuw voltooien het oude kerkgebouw. De Westzijde van de zijbeuk wordt afgesloten
door een rond 1500 gebouwden geheel vierkanten van mergelsteen opgetrokken toren
van drie geledingen met in de bovenste geleding aan elke zijde een door een rondboog
afgesloten oorspronkelijk drieledig galmvenster en gedekt door een met leien bekleede
achtzijdige spits.
De bij de kerk behoorende pastorie alsmede een Westelijk voorportaaltje zijn
van veel lateren datum en dateeren uit het begin der 19e eeuw. In de kerk bevinden
zich o.a. een hardsteenen onderstuk van een doopvont van omstreeks 1200, een hard-
steenen zerk met alliantiewapen uit de 16e eeuw en de in 1688 geplaatsten marmeren
grafsteen van de familie VAN BREYLL.
Het is moeielijk uit te maken in hoeverre in deze streken Romeinen gewoond
hebbenvast staat echter dat meerdere malen voorwerpen van Romeinschen oorsprong
werden opgegraven hetgeen ons in onze meening dat hier zich oudtijds een Romeinsche
nederzetting bevond slechts kan versterken.
Maastricht. W. F. H. DE HAAN.
HET OUDE KERKJE VAN LIMBRICHT
