museumdirecteuren en kunsthistorici zouden hem toch wel niet begrijpenDaarvoor
moet je eigenlijk een voordracht kunnen houden, al wandelend door je eigen museum,
waar je al het aanschouwelijke materiaal ter bewijsvoering bij de hand hebt. Materiaal,
dat de meest ongeloovige Thomassen wel tot de erkenning zal brengen, dat een museum
voor Volkskunst heel andere eischen aan den leider stelt, dan een museum van hoogere
kunst! „Das Volk muss fühlen, was es verloren, obwohl die Neuzeit ihm viel geschenkt
hat". Het museum van volkskunst is voor alles het volk gewijd en daar ,,es sich um
Kunst handelt, müssen Gefühlswerte höher eingeschatzt werden als konstruierte Ver-
standeswerteEin Museum für Volkskunst muss eine Fundgrube für handwerkliches
Schaffen sein. Es lebt in der Volkskunde noch der gesunde Sinn für das Technische
im Handwerk, der im Mittelalter selbstverstandlich war".
Deze Hofrat Professor OSKAR SEYFFERT geeft ondanks zijn hoogen leeftijd overal
in Saksen voordrachten en filmvertooningen. De opnamen zijn gemaakt op kosten van
den Saksischen Heemschutbond thans een organisatie van meer dan 40.000 leden
en de negatieven berusten in het folkloristische film-archief van het Dresdener Volks
kunstmuseum.
Vergezeld van twee muzikanten reist hij met het Saksische „Kasperletheater" als
de reeds populaire „Museum-Poppekast" de kermissen af en het vorig jaar heeft hij
in meer dan 50 plaatsen deze kluchtige vertooningen gegeven. Drie automobielen
vervoeren geregeld de kramen, waarmede de museumdirectie op alle kermissen en jaar
markten verschijnt om aan de producten van goede Saksische volkskunst een afzetgebied
te verzekeren onder het volk en met een fijn lachje verzekerde mij Prof. SEYFFERT
„und trotzdem ist der Ernst, den ein Museum haben musz, nicht verloren gegangen!"
Uit dit alles valt voor de Nederlandsche Heemschutbeweging en het Nederlandsche
Openluchtmuseum zeker veel te leeren.
Moge het buitenlandsche voorbeeld aanleiding zijn, dat ook hier te lande soort
gelijke mogelijkheden aanvaard worden in het belang van de studie der volkskunst in
het algemeen en van de Zuiderzeekust- en eilandbevolking in het bijzonder. Zoo ooit,
dan is het thans de tijd, waarin Heemschut zijn aandacht mede te wijden zal hebben
aan het behoud van volkskunstuitingen, die niet alleen op de eilanden en langs de
kusten der Zuiderzee zich manifesteeren in echte volkskunstproducten, maar ook elders
ik denk hier aan werk van den Staphorster spinnewieldraaier V. D. WEERD en aan
den Oosterbeekschen ivoor- en beensnijder V. D. GRONDEN bewijzen nog krachtig
te leven.
In samenwerking met de autoriteiten, de Directie der Zuiderzeewerken en het
Nederlandsch Openluchtmuseum is er voor Heemschut bij de drooglegging der Zuiderzee
een taak te volbrengen, die veel inspanning en arbeid zal eischen, maar schoone beloften
voor land en volk onzer „twaalfde, provincie" tevens in uitzicht stelt.
Een Heemschut-taak, die in het belang van Neerland's volkseigen karakteristiek
en Neerland's schoonheid, eenmaal aanvaard ongetwijfeld tot de mooiste gerekend
moet worden, welke de vereeniging zich ooit kan stellen.
Oosterbeek, „De Meihof", Allerheiligen 1928.
