Jaren geleden hebben -ERNST SeefrieD-GulGOWSKI en zijn -vrouw een dergelijke
huis-industrie in de" Kaschubei tot bloei gebracht, waarbij vooral producten van wortel-
vlechterij en pottenbakkerij een ruim afzetgebied vonden en niet onaanzienlijke verdiensten
schonken aan de bewoners, die in de lange wintermaanden totaal geïspleerd, hun anders
verloren tijd productief maakten. In Leksand- het centrum van Dalarne heeft
„Dalarnas Hembygdsförbund" een provinciaal verbond van'niet minder dan een
twintigtal vereenigingen, die zich op Heemschutgebied verdienstelijk maken zich het
lot van de volkskunst aangetrokken. Op instigatie van den bekenden schilder-architect
ANKARKRONA heeft men te Leksand een officieel verkoophuis opgericht voor die
producten van volkskunst en huisnijverheid, welke gegarandeerd echt zijn en stijl-zuiver
de cultuur van Dalarne in mooie weefsels van Floda, houtsnijwerk van Rattvik, smeed
ijzeren St. Lucialuchters en kaarsenkronen van Leksand met staande klokken van Mora
over heel de wereld verbreiden.
In Saksen is het „Der Sachsische Bund Heimatschutz", waarin sedert. 1 October 1923
„der Verein für Sachsische Volkskunde-und Volkskunst" na 26 jaren zelfstandig gewerkt
te hebben, zich oploste, die op dit terrein prachtige resultaten boekt. Het is Prof. OSKAR
SEYFFERT, de stichter van het naar hem genoemde „Landesmuseum für Sachsische
Volkskunst'" die door een buitengewone activiteit in heel Saksen belangstelling heeft
weten te wekken voor zijn volkskunstmuseum.. En hij is er de groote strijder tegen de
wanbegrippen, dat volkskunst „gezonken cultuurgoed" zou zijn en dat volkskunst heden
ten dage niet meer alom in de wereld zou levenHij vergelijkt de volkskunst met het
dialect en betoogt, dat wanneer er van een museum werkelijk opvoedende kracht zal
uitgaan, naast het verleden ook het heden„die Neuzeit!" daarin vertegenwoordigd
moet zijn. Op zeer origineele wijze heeft Prof. SEYFFERT zijn denkbeelden verwezenlijkt!
Wanneer hij ergens in Saksen een pottenbakker of een speelgoedmaker vond, die werkelijk
goede producten van echte volkskunst maakte, kocht hij op eenmaal al zijn voorraad
tegen een goeden prijs op voor het museum in Dresden. Dit spoorde ook anderen aan
tot het maken van goed werk, dat geregeld door de museumdirectie werd opgekocht,
zoodat de beoefenaars vpn volkskunst een gegarandeerd afzetgebied hadden voor hun
goede producten. Wat deed het museum met al dit materiaal? Allereerst moest een
typen-verzameling getuigenis afleggen aan den bezoeker, dat de volkskunst in Saksen
ook gisteren en heden, gelijk morgen en overmorgen nog levend was, is en zal zijn.
Naast de museumcollectie riep Prof. SEYFFERT echter „eine gemeinnützige Verkauf-
stelle" in het leven. Al het aangekochte materiaal wordt door deze aan het museum
verbonden „Verkaufstelle" verzonden naar vereenigingen, die feesten organiseeren of
loterijen houden. Ook op de kermissen en vooral op de beroemde Dresdener Vogelwiese
verschijnt sedert 1923 de bekende „Tombol'abude" van het Saksische Museum van
Volkskunst. Vooral ook tegen Kersttijd wordt er in kerstboomversieringen en kinder
speelgoed heel wat omgezet en deze practische steun heeft veel meer bijgedragen tot
het instandhouden der Saksische -volkskunst 'dan vele theoretische voordrachten en
brochures zouden kunnen bereiken.
Het was voor mij een genot op mijn heenreis naar het Internationale Congres
voor Volkskunst, dat van 713 October 19^8 te Praag werd georganiseerd op aan
stichting van den Volkenbond, te Dresden m^t den eminenten stichter van het Saksische
Volkskunstmuseum over veel te mogen spreken, dat ook voor Nederland mogelijk
beteekenis kan hebben! Nog hoor ik het hem zeggen: „Volkskunst und Heimatschutz
werden, enger als je verbunden auch in Zukunft bestrebt sein ihre weitgestreckten
Ziele zu erreichen!" Neen, hij ging maar niett naar het Prager congres, want de heeren
