niet de huisjes. Hiervoor zijn verschillende mogelijkheden aangegeven, leiden van 't
verkeer in één richting en ook kwam iemand met de gedachte dóór de huisjes een
voetpad te maken. In ieder geval zijn alle mogelijkheden niet uitgeput, zijn we nog
lang zoo ver niet, dat de Haarlemsche Commiezenhuisjes bepaald dringend en absoluut
noodig weg moeten.
De verdwijning zou niet alleen een verlies beteekenen voor de kunstgeschiedenis
van Nederland, doch zeer tot schade zijn van het stadsbeeld ter plaatse. De
afbeeldingen geplaatst in het Decembernummer 1925 van ons blad geven daarvan
een indruk.
el 't belangrijkste wat in dit korte tijdperk van eene maand voorviel was de
vergadering, op initiatief van de Ver. tot behoud van Natuurmonumenten en
den A. N. W. B. in de gehoorzaal van het Koloniaal Instituut gehouden, teneinde te
trachten paal en perk te stellen aan de verdere vernieling van de bossehen en buiten
plaatsen in Nederland. Een hoogst belangrijke zaak. Geen plaatselijk belangetje doch
een nationaal belang, voor nu en voor 't nageslacht. Heemschut wil gaarne mede
werken wat kan. Reeds menig object werd in den loop der jaren door bemiddeling
van Heemschut gered. De laatste jaren echter bleek ten duidelijkste de onmacht van
den goeden wil tegenover domheid en winstbejag, maar vooral tegen den grootsten
vijand, de fiscus, die welwillende eigenaars van bossehen en buitenplaatsen tot verkoop
noodzaakte, 't Is te hopen dat de in te stellen commissie iets bereiken zal.
Het aardige huisje te Ameland, waar al meer een bericht over kwam, zal nu
hersteld worden. Monumentenzorg zegde een bijdrage toe, de Vereenigingen Hendrick
de Keyser, A. N. W. B. en Heemschut deden ieder wat en de architect MEINTEMA
zal de leiding nemen.
De Minister van Arbeid, Handel en Nijverheid vroeg benoeming van een lid in
de commissie voor de bestudeering van het vraagstuk van gewestelijke uitbreidings
plannen in samenwerking met de Vereeniging tot behoud van Natuurmonumenten;
aangewezen is de heer Mr. P. G. VAN TlENHOVEN, bestuurslid van beide Vereenigingen.
Voor het voormalig hospitaal te Haarlem schijnt nog een kans te bestaan. Illustratiën
bij een artikel in de Oprechte Haarlemsche Courant van 3 Sept. 1926 geven duidelijk
aan dat hier niet alleen iets te redden is, doch dat daarvan met kennis van zaken nog
wel iets moois te maken is.
Het Adviesbureau had druk werk, velerlei projecten kwamen voor herziening in
waarbij de malste wangedrochten. Wederom gaven zich twee Geme€:ntebesturen op.
Klachten kwamen in omtrent de voorgenomen normaliseering van Drentsche
riviertjes. Dan haalt men uit zoo'n riviertje een bocht, de bochtige vliet met begroeide
oevers wordt vervangen door een recht eentonig kanaal. In het district van de Oude
Vaart wil men maar liefst 83 stuks van dergelijke bochten „normaliseeren". Als 't zoo
doorgaat blijft er van de schoonheid van Nederland niets anders over dan rechte
lijnen, papier en inkt.
In de omgeving van Deventer gaat de houthakker als een razende te keer. Eerst
het landgoed de Lathmer, toen eenige mooie lanen in de buurt en nu de rest,' in eens
maar alles weg, alles vlak. Het dorpje Wilp, zoo fraai gelegen, wordt straks de
eenzame in de zandwoestijn.
WERKZAAMHEDEN VAN DEN BOND HEEMSCHUT
