de waterput, zo belangrijk bij belegeringen. T.b.v. Ir
L. B. Huygen is het kasteel in 1940 inwendig geheel
gerestaureerd.
Tegenover de fraaie bogenbrug verheft zich de hoeve in
hoefijzervorm. Zij was vroeger ook omgracht en sluit
aan de westzijde het kasteelgoed af met een fraaie
hameipoort uit de tweede helft van de 18e eeuw. Door
de vorm is kasteel Oud Valkenburg bijzonder kenmer
kend voor de bouwgeschiedenis van dergelijke huizen.
Kasteel Schaloen, dat na een langdurige strijd in 1670
definitief de zetel werd der heerlijkheid, heeft een ge
heel ander karakter dan Genhoes. De tegenwoordige
bouw in renaissance stijl dateert dan ook pas van 1656.
Hij vertoont twee door een zadeldak gedekte hoog op
getrokken verdiepingen boven een hoge gewelfde onder
verdieping. Volgens de gedenksteen onder het trapbor-
des waren de echtelieden Hoen van Cartils-van Merwijck
de opdrachtgevers. Het is een herbouw van het in 1575
onder Requesens verwoeste kasteel, dat, gezien de ruimte
tussen gebouw en gracht, vermoedelijk van veel grotere
omvang is geweest. Dr Cuypers gaf Schaloen echter pas
in 1894 het tegenwoordige aanzicht met de nieuw ont
worpen arkeltoren, de hoektoren, de stenen dakvensters
en de verhoogde uitkijktorentjes. Deze „modernisering"
geschiedde voor rekening van graaf de Villers Mas-
bourg. De tegenwoordige bezitters zijn nog steeds recht
streekse afstammelingen van Jan Struver van Hulsberg
genaamd Schaloen, die het goed in 1381 voor de helft
verhief.
Tegenover de door een dam vervangen brug bevindt
zich weer de slothoeve (grotendeels 18e eeuw). Deze is
zeer fraai en nog steeds omsloten door water. De 17e
eeuwse zuidelijke vleugel bevat de toegangspoort, be
reikbaar over een bogenbrug. Tezamen met de uit 1700
daterende mergelstenen watermolen hebben we hier te
maken met een bijzonder aantrekkelijk complex, gelegen
in een schitterende omgeving.
Bij kasteel Schaloen behoort ook de vermaarde kluis op
de Schaelsberg. Zij werd in 1690 gesticht door een Hoen
95
