Het accumuleren van windenergie met behulp van be
staande windmolens is niet zo eenvoudig.
Bekend is het denkbeeld van de Zweedse professor Otto
Petersen, die door de kracht van de molen lucht wilde
doen samenpersen in grote ijzeren vaten en met die
spanning electriciteit wilde opwekken. In de practijk is
er niet veel van terecht gekomen.
Omstreeks 1930 heeft ook de Delftse ingenieur Van de
Werfhorst een plan ontworpen tot het opwekken en
accumuleren van electrische stroom door windmolens.
Dit project was echter in de practijk te kostbaar.
Actueel is het plan van de Leidse technicus Zierfusz
tot opwekking van energie door windmolens, waarvoor
de vereniging „De Hollandsche Molen" een bijzondere
commissie heeft gevormd, welke tot taak heeft de prac-
tische uitvoerbaarheid van het plan te onderzoeken. Het
Rijk draagt in belangrijke mate bij in de kosten van
dit onderzoek.
Voor het op moderne wijze benutten van de windenergie
kan worden verwezen naar de Russische complexen
van windmotoren in de Oekraïne, voorzover deze niet
door de indertijd terugtrekkende Duitsers zijn vernield.
Het is bekend, dat de windmolenaerodynamica in Rus
land een hoge vlucht heeft genomen (Syur; men zie in
dit verband ook het Prinsenmolenboek)Ook de Denen
en de Duitsers hebben op dit gebied gepubliceerd.
Het bestek van dit boekje laat niet toe op deze materie
in den brede in te gaan. We willen alleen nog even iets
meer vertellen van de wijze, waarop de Russen de wind
energie-voorziening hebben aangepakt, waaromtrent in
1930 het een en ander werd gepubliceerd. Het grote
plan staat onder leiding van het Centrale Lucht Insti
tuut te Moskou, welks programma is gesplitst in vier
delen: a) onderzoek naar de voorraad en de verdeling
der windenergie; b) ontwerpen van windmotoren; c)
wetenschappelijke beproeving van windmotoren; d) lei
ding van de bouw van proefwindkrachtinstallaties. Op
97
