D e lust tot verzamelen schijnt een natuurlijke aanleg
te zijn. De keuze van wat verzameld wordt eveneens,
't Begint bij één tegeltje, gekregen of opgeraapt, waar
van een onbestemde bekoring uitgaat. Dan volgt het be
zoek aan een museum of particuliere collectie, waar een
hemel opengaat.
HOOFDSTUK V
HOE VERZAMELT MEN TEGELS?
Dan ligt de materie voor het oprapen, want oude tegels
zijn overal. Wie in de bouwkunst werkzaam is, heeft
een voorsprong, vooral wanneer de werkzaamheden zich
uitstrekken buiten de woonplaats. In elke dorpswerk
plaats van timmerman of metselaar is in een vergeten
hoek een kistje oude tegeltjes, overgebleven bij een ver
bouwing of opgeraapt uit afbraak, welke daar bewaard
worden om bij herstelling van pas te komen. Wie daar
in zoeken mag vindt rijp en groen. Wie pas begint be
waart alles om reeds spoedig tot de ontdekking te ko
men dat deze soort van verzamelen gewichtig wordt.
Men kan de tegels niet alle uitstallen, zodat ze in laden
en kistjes terecht komen om als een kaartsysteem ge
ordend te worden. Al spoedig blijkt dat de tegels wel
mooie dingen zijn, maar dat vele een onderdeel van een
groter patroon vormen. Dan komt de behoefte ze naast
elkaar te leggen en ze te verenigen tot panelen van 2, 4,
soms 9 of 16 of meer, hoe meer hoe liever. Wie een
enkele tegel bezit en in een museum een vlak van de
zelfde van één of meer vierkante meters ziet, ondergaat
een emotie, want eerst dan komt het verrassende effect
naar voren.
De gemakkelijkste wijze van verzamelen is, zoals de
collectionneur wiens nalatenschap in het Rijksmuseum
terecht kwam deed, een antiquair ermede tewerk stellen.
Het gevolg werd dat alle oudhedenwinkeltjes ten plat-
35
