een staand hert, een ruiter te paard, de Hollandse tuin,
ook mythologische en bijbelse voorstellingen. De haard-
stenen tezamen gevoegd, vormen een doorlopend orna
ment. Gave haardstenen zijn er niet veel. De meeste zijn
door het vuur aangetast en hebben een deel van het
relief verloren.
De weinig voorkomende afdeksteentjes hebben aanver
wante versiering. In het Rijksmuseum is een schouw op
gesteld met haardstenen en met een afdekblokje. In het
huis „De Olifant" te Heenvliet (eiland Putten) dat ge
dateerd is 1592, is een laatgothische schouw. Daarin is
een vloertje van zeskante blokjes, tevoren genoemd, en
een haardplaat van haardstenen met afdekstuk. Dit
vloertje en de haardstenen werden daar bij de restau
ratie heengebrachtze kwamen uit afbraak te Utrecht.
Een fraai exemplaar afdekblokje is (wie zou 't daar
zoeken) in het als museum toegankelijke huis te Voorst
tegenover de oude kerk, in welk huis vele jaren de pre
dikant woonde die velerlei verzamelde.
De afdekblokjes zijn veelal versierd met een wapen,
een spreuk en zijn meestal gedateerd.
De laatst voorkomende haardstenen, eerste kwart 17e
eeuw, hebben ornamentale versiering van bloemen en
arabesken, nog verwant aan de vroegere renaissance-
vormen.
De Hollandse haardstenen zijn ongeglazuurd. Er zijn
ook geglazuurde haardstenen, met doorschijnend gla
zuur, dus ongekleurd. Deze komen uit Limburg en be-
horen bij het Limburgse aardewerk.
18
