deze zó uitgebreide literatuur nog een werkje toe te
voegen dat toch niets anders dan herhalen zou wat
door anderen reeds, vóór hem, werd geschreven. Het
grote bezwaar toch van nieuwe boeken is dat deze ons
beletten de oude te lezen i) en dit is in onze tijd van
bijna overdadige boekenproductie zeer juist gezegd.
Over dit bezwaar evenwel heenstappend, heeft de
schrijver van dit werkje zich onverdroten, tot vol
tooiing van de hem toevertrouwde taak, aan 't werk
gezet en deze met grote liefde ten uitvoer gebracht.
Geboren en getogen Mechelaar, met al de krachten
van zijn ziel, met al de vezels van zijn hart, aan zijn
geboortestad gehecht, heeft hij gepoogd met geheel
de geestdrift van zijn gemoed en de kracht van zijn
liefde, al dit oude in een nieuwere vorm te gieten en
onder een ander als het gewone aspect, dit rijke
Mechelse verleden te doen herleven ten einde het te
doen bewonderen en te doen waarderen niet alleen
binnen het enge gebied van eigen land, maar ook in
bredere kring, over de rijksgrenzen heen.
Terecht kan worden beweerd: „Un paysage est un
état d'ame". De waarde van een schilderij is dan ook
niet gelegen in de natuurgetrouwe weergave van
het door haar afgebeelde object: een landschap,
een portret, een stadsgezicht, dit vermag een foto
grafische opname scherper en juister te doen dan
welk kunstenaar ook, neen, de artistieke waarde
van het kunstwerk bestaat alleen in de bezieling die
er ten grondslag aan ligt, in de uitstraling van de
eigen gemoedsgesteldheid van de scheppende kun
stenaar. Honderd schrijvers, honderd schilders kun
nen hun beste krachten inspannen om hetzelfde
onderwerp hetzij op papier, hetzij op doek te bren-
8
1) In het voorwoord van het nr. 17 van de Heemschutserie,
gewijd aan Hindelopen, Frieslands Elfde Stede, door M. P.
van Buytenen.
