HOOFDSTUK X
Belangstelling staat doorgaans in het teken van
tegenspraak. Onder de Vlaamse steden die zich
steeds in een grote belangstelling, vooral vanwege
historici, kunstenaars en literatoren mochten verheu
gen, is Mechelen voorwaar niet de geringste. Wei
nige steden toch in den lande werden zó ongenadig
en zó aanhoudend door vitters of benijders gemin
acht en gekleineerd, daarentegen door vrienden en
bewonderaars zó diep gewaardeerd en innig liefge
had. Voor dezen die haar, grotendeels verborgen,
schoonheid weten te ontdekken en naar waarde te
schatten, blijkt ze evenwel een openbaring van het
zuiverste kunstgenot, een prachtig kleinood van cul
turele schoonheid, dat onopgemerkt ligt in een
sdirijn, dat ze aan het oog onttrekt van hen die niet
waardig zijn haar intimiteit te benaderen en met
haar kunstschatten contact te nemen. Zij is als het
kostbare goud dat in het ruwe erts verborgen ligt
en alleen in de smeltkroes die glans en die schoon
heid verwerft die het als edel metaal maakt tot een
kostbaar bezit.
De bekende Vlaamse letterkundige en conferencier
Hugo Verriest —„de pastor van te lande" moet
eens, in een van zijn voordrachten, zich kleinerend
over de schoonheid van het Mechels stadsbeeld heb
ben uitgelaten. Maar dit is zeker, al moge eikeens
appreciatie in zake kunst en schoonheid verschillen,
dat wie Mechelen op deze beide gebieden minacht,
blijk geeft van een volledig gemis aan kunstzin, wat
voor Verriest, die zelf een kunstenaar was, niet valt
te aanvaarden. Hij moet dus nooit iets van het
schone van de oude Dijlestad hebben gezien en nooit
110
MECHELEN IN DE LITERATUUR
