Frankrijk in dezelfde periode een dergelijke entrée
gebouwd, bij de koninklijke paleizen als Vaux le
Vicomte, Clagny en Choisy, bij vele particuliere
woningen ook, b.v. aan den achtergevel van het
Hotel de Biron, het Hotel de Beauffremont of het
Hotel de Soubise, alle drie te Parijs. Aan weers
kanten van dit middenstuk werden twee vensters
aangebracht en, met deze indeeling correspon-
deerende, in de verdieping zeven. Groot en goed
geproportionneerd, maar overigens erg sober zijn
ook de strenge lijnen van het hooge, even naar den
Mansard-vorm neigende, dak en van den tamelijk
lagen geveldriehoek daar midden voor. Nederland-
sche invloed zal hieraan niet vreemd zijn ge
weest. Maar vooral Nederlandsch is de baksteen,
die het aspect van het huis zoo anders doet zijn dan
de in Frankrijk bij dergelijke gebouwen meestal ge
bruikte natuursteen. Zoo werd Houdringen een
meng-product van inheemsche en vreemde ele
menten, waarbij de laatste de Nederlanders na
tuurlijk het meest boeiden.
Tegen dit wat zware huis leunt aan den westkant
een plompe vierkante toren met een hoog tent
dak, een onverwachte herinnering aan den kasteel-
bouw, die op het einde van de 17de eeuw toch al
een paar eeuwen achter den rug lag! Deze toren
is dan ook niet oud maar een aanbouwsel uit de
laatste jaren der 19de eeuw, geconstrueerd ter
wille van het aanbrengen van meer moderne com
fort in het oude huis. De achterzijde van Houdrin
gen gelijkt op den voorkant, alleen met dit ver
schil, dat in het middenrisaliet niet drie deuren zijn
aangebracht maar één van een meer Hollandsch
voorkomen. De trap ervoor is ook veel smaller en
minder plechtstatig dan die aan den voorgevel.
Schitterend is tegenwoordig het achteraanzicht van
het gebouw, over een breed uitloopend weiland,
omzoomd door groote, fraai gegroepeerde eiken en
79
