te Amsterdam had gevestigd. Na korten tijd voelde
hij zich hier reeds geheel thuis en huwde een
Nederlandsche vrouw, Catharina van Heusden.
Als geldbelegging kocht De Mamuchet veel lande
rijen in Holland en Utrecht, o.a. uitgestrekte terrei
nen bij Oegstgeest en ten noorden van den grooten
weg even voorbij De Bilt, op de grens van den klei
grond en het zand. Ter herinnering aan de heer
lijkheden, die hij in zijn vaderland had achterge
laten bouwde hij op de eerste bezitting een buiten
huis dat hij Grunerie noemde, op de tweede
Houdringen. Zijn zoon, die reeds geheel Noord-
Nederlander was en o.a. het ambt van kanunnik
van sint Pieter te Utrecht bekleedde, breidde later
het familiebezit nog uit door den aankoop van
Lauweregt bij Utrecht en, in 1726, van Sterken-
burg.
Het is niet verwonderlijk, dat Dé Mamuchet niet
alleen den naam van zijn nieuwe landhuis onder
De Bilt aan de Waalsche landen ontleende, maar
dat ook de stijl ervan een sterk Franschen inslag
vertoonde. Houdringen werd een gebouw in een
trant die tot nog toe in zuid-oost Utrecht niet was
toegepast. Het zou niet nalaten, invloed op de nog
op te richten buitens in de omgeving uit te oefenen,
b.v. op het nabijgelegen Vollenhoven.
Nog steeds ligt Houdringen aan het einde van een
lange rechte laan, op dezelfde wijze als het daar
bij zijn stichting zal hebben gelegen. Het is een
zwaar gebouw, blokvormig als de Hollandsche
stadshuizen-buiten, maar aanmerkelijk breeder.
Men betreedt het huis langs een breede, recht
naar voren komende, statietrap, een bouwkundig
onderdeel, dat vóór het optreden van de Franschen
in ons land niet gebruikelijk was. Dan kwam men
aan de voordeurpartij, bestaande uit niet één maar
uit een groep van drie deuren. Zuiver Fransch was
deze weidsche aanleg. Tallooze malen werd in
78
