het Zeister slot waardeerden blijkt uit de beschrij
ving die Claas Bruin er aan wijdde in zijn „Kleef-
sche en Zuid-Hollandsche Arkadia, of dag-verhaal
van twee reizen, in en omtrent die gewesten
gedaan" (Amsterdam 1716)
Wy zyn te Zeist, ik zie'taan't Vorstelyk Gebouw
Van Heer Odyk, wend nu eens 't oog aan alle
kanten
Op deezen Tuin, verciert met veel uitheemsche
planten,
Owat verspreit zich hier een lieffelyke geur,
Van 't Kamperfoelibos, dat t'evens met haar
kleur,
Zo heerlyk geschakeert als immer oogen zaagen,
Ons steeds bekooren kan met wonderlyk
behaagen.
Verder hoore men ook Coenraet Droste's „Over-
blyfsellen van geheugenis" ('s-Gravenhage 1728):
Zeyst is niet opgeschikt met slechte beuselingen,
Syn deftigheyt bestaet in wyde waeteringen,
Door muerwerk uyt den gront ter wederkant
bepaelt,
Daer vande heuvelen een klaere beek in daelt.
Hier leggen midden in vermaekelyke hoven,
Waer van een groen verdek en bloemperk is
te loven
En dreven die rontom, en langs de zyden staen,
Soo voort als achteruyt, soo ver het oog kan gaen.
Ik spreek van 't waeter niet, door de Natuer
gegeven,
Om dat het door de pomp na boven werdt
gedreven,
En niet te min den tuyn door sprongen
seer verciert,
Met meenig marmre beelt, van Romen daer
gestiert.
75
