van Wickevoort Crommelin, kocht het geheele
complex om het in het volgende jaar over te doen
aan mr Paulus Wilhelmus Bosch van Drakesteyn,
burgemeester van Utrecht. Bij diens dood in 1834
erfde zijn oudste zoon Nieuw-Amelisweerd, zijn
tweede Drakesteyn en zijn derde Oud-Amelis-
weerd. Sedert het eind van de 18de eeuw was er,
ondanks alle groote plannen, nauwelijks iets op de
buitenplaatsen veranderd! Wanneer wij dit alles
vernemen begrijpen wij, dat het Nederlandsche
volk al spoedig bezwaren had tegen een monarch
die ieder oogenblik dergelijke kostbare projecten
op touw liet zetten maar deze zelden voltooide.
Ongeveer tezelfder tijd dat Amelisweerd werd
aangekocht schijnt Lodewijk Napoleon moeite ge
daan te hebben om de gebouwen te verwerven van
de Moravische broederschap te Zeist. Deze was
echter niet tot afstand van haar bezit te bewegen.
Zijner Majesteits plotselinge belangstelling voor
zuid-oost Utrecht zou, naar men insinueert, een
amoureuzen achtergrond hebben gehad. Met het
bekoelen van deze passie zakte ook Lodewijks
interesse voor Amelisweerd en Utrecht. Spoedig
daarna werd Amsterdam rijkshoofdstad. Na enkele
daverende jaren was het voortaan in Utrecht en
omgeving weer stil en ingetogen, zooals het er inde
18de eeuw was geweest. Maar sporen van de
Fransche overheersching bleven nog lang in het
Sticht waarneembaar in den vorm van den Empire-
stijl.
124
