nieert het huis met zijn strenge lijnen, zijn lage, als
rustica behandelde benedenverdieping, zijn for-
sche peristyle en zijn beide gebogen buitentrappen
buitengewoon goed bij de losse lijnen van het
Engelsche park. Juist door deze omgeving, alsook
door de strengheid en de algeheele soberheid doet
het, ondanks zijn Franschen inslag, ook denken
aan de Engelsche buitenplaatsen, waarin de klassie
ke stijl altijd in eere was gehouden. Als zoodanig
staat het in Nederland niet geheel alleen, in zuid
oost Utrecht echter wel.
Een tijdlang was Broekhuizen witgekalkt volgens
de gewoonte van de Empire, die hiermee het effect
van den in Frankrijk en Italië gebruikelijken na
tuursteen trachtte na te bootsen. Thans is het
grijs gepleisterd. Op 5 October 1906 is het huis
afgebrand, doch spoedig daarna werd het in zijn
oude vormen hersteld.
Vóór het gebouw was vroeger een hertenkamp ge
legen; tegenwoordig is deze verdwenen. Wel vindt
men nog aan den ingang de sfinxen en verderop
in het park de vazen van wit marmer, die mr Van
Nellesteyn in Italië (het stamland van de Empire!)
bestelde ter opluistering van zijn landgoed. Ooste
lijk van het groote, voor het huis zich uitstrekkende
grasveld staat de oude oranjerie, eveneens in
klassicistischen stijl opgetrokken met zuilen en
standbeelden. Recht vooruit ziet men in de verte op
den Donderberg het grafmonument dat Van Nelle
steyn voor zijn familie liet oprichten.
Een zeer zuiver staal van Fransch-Italiaanschen
Empirestijl, een van de merkwaardigste in geheel
Nederland, is dit gedenkteeken (afb. 17). Jan
David Zocher, een architect uit Haarlem 1790
1870) die te Parijs gevormd was door Hippolyte
le Bas en die daarna, van 1810 tot 1814 in Italië
studeerde, bouwde het in de jaren 1818-1819.
Op den hoogen toen nog bijna kalen heuvel verrees
114
