vormde alleen het buitengewoon hooge dak met
zijn gebroken lijnen en zijn elegant klokketorentje
met zonnewijzer. Op de nevengebouwen, links en
rechts van het voorplein, werd dit motief herhaald.
Weelderig en toch beheerscht werd de accentu
eering van de middenpartijde statige hooge, aan
de Fransche architectuur herinnerende stoep, de
breede dubbele, van ruiten voorziene voordeur
met een bijzonder fraai, vol fantasie door stralen
gevuld, half-cirkelvormig bovenlicht, de glazen deur
in de étage met het elegante gesmeed ijzeren balkon
in Hollandschen Lodewijk XV-stijl enzijnnatuur-
steenen gebeeldhouwde omlijsting. Opvallend zijn
de goede verhoudingen van het geheel. Ook hier
draagt de daklijst een geelgeverfde houten balus
trade, die als schijn-attiek dienst doet. Blijkens
een jaartal boven de keukeningang is dit waardige,
maar geenszins oorspronkelijke, huis gebouwd in
1754. 's Burgemeesters dochter Maria Constantia
legde den eersten steen.
Luisterrijke dagen moet de familie er doorgemaakt
hebben. Een hoogtepunt vormde het bezoek van
stadhouder Willem V, vergezeld van den hertog
van Brunswijk-Wolfenbüttel en een talrijk gevolg,
aan de weduwe van Jacob van Berck in 1767.
Sparrendaal was voor zij n tij d buitengewoon modern
gelegen: niet, zooals de 17de en de vroege 18de
eeuwsche buitenplaatsen, op de vruchtbare klei,
maar aan den rand van den zandgrond, waar men
de gelegenheid had om naar de nieuwste mode
een „natuurlijk" Engelsch park aan te leggen met
groote boomgroepen en schaduwrijke partijen, met
heuvels en kronkelende beekjes. Uitgestrekte
stukken grond, beplant met bosch en hei, had Van
Berck daartoe aangekocht. Tot het huidige Auster-
litz liepen naar het oosten de hem toebehoorende
terreinen door. In het westen reikten zij tot den
Krommen Rijn, zoodat bij al het zand toch ook
105
