dus, die zich nauw aansluiten aan de hierboven opgesomde kenmerken van het echte Drentse esdorp. Als eerste kenmerk werd een grote onregelmatigheid ge noemd. Nu is het een hele kunst stelselmatig een onge dwongen onregelmatigheid te bereiken. Wie het probeert loopt al heel gauw het gevaar te worden beschuldigd van gekunsteldheid. Immers hij is bezig hier bewust te con strueren, wat vroeger als het ware vanzelf gegroeid is. Want de plaatsing van een huis of een schuur, het planten van een groepje bomen, werd vroeger veel meer ingegeven door onbewuste gevoelsfactoren dan door stelselmatig handelen, door een bijzondere bedoeling. Men had in een bepaald geval zo het gevoel, dat een boerderij zus of zo moest staan, dat een boomgroep het hier of daar wel goed zou doen, zonder dat men zich daarbij veel zorgen maakte over het waarom. Men had, om het anders uit te drukken, nog een zuiver gevoel voor de verhoudingen, zoals die van oudsher in de omgeving voorkwamen, verhoudingen, die op hun beurt weer ten nauwste samenhingen met de levens wijze en vooral ook met de beschikbare bouw. en bestra tingsmaterialen, met de aanwezige verkeersmiddelen en de traditionele landbouwmethoden. Naarmate het verkeer zich steeds meer ontwikkelde, het aantal industrieel vervaar digde bouwmaterialen en gebruiksvoorwerpen groter werd, begonnen de oude verhoudingen steeds meer te rammelen en te vervagen. Met de aandrang van al het nieuwe raakte het traditionele steeds meer op de achtergrond. Veel tra ditioneels verdween en moest verdwijnen, omdat het elke zin verloren had. Maar daarnaast werd ook in vele geval len het kind met het badwater weggegooid en verarmde het leven, de cultuur, het dorpsbeeld, in niet geringe mate. Zonder dus tot in het bizarre een gekunstelde onregelmatig heid te bedrijven, zal, wie geroepen wordt leiding te geven aan de uitbreiding van een Drents esdorp, er goed aan doen zich te hoeden voor al te rechte rooilijnen, voor rijen gelijke en zelfs gelijksoortige huisjes tussen de oude be bouwing, voor brede, rechte, al te gladde straatverhardin- 121

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschutserie - Boekje 1941-1954 | 1949 | | pagina 133