Ook aan deze aanleg bleken bezwaren te kleven. Het aan
tal bruggen over de hoofdkanalen, nodig voor een be
hoorlijke verbinding met de boerderijen aan de overkant,
was zo groot, dat de scheepvaart er hinder van ondervond.
Deze bruggen, groter en steviger dan die over de wijken,
waren natuurlijk ook kostbaarder, en ook dit bracht zijn
bezwaren mee.
In verschillende gevallen nam men daarom later zijn toe
vlucht tot het zogenaamde „blok-systeem". Men verdeelde
Nieuw Buinen (gem. Borger)
het te ontginnen veen in blokken, die met een vrij breed
front langs het hoofdkanaal lagen. Elk van deze blokken
kreeg dan één hoofdwijk, loodrecht op het hoofdkanaal.
Loodrecht op deze hoofdwijk, evenwijdig dus weer aan
het hoofdkanaal, werden zijwijken gegraven. Ook kwam
het wel voor, dat de hoofdwijk achter rond het blok om-
knikte en dat de zijwijken uitkwamen op het achtereinde
van de hoofdwijk. Het voordeel van dit stelsel was, dat
het aantal bruggen in de weg langs het hoofdkanaal zo
klein mogelijk kon blijven. Vooral in het zuidelijk deel
van de gemeente Emmen werd dit blok-systeem in ver
schillende veenkoloniën toegepast.
Maar genoeg over de technische opzet van de Drentse veen
koloniale nederzettingen. Het dorps- en het landschaps-
95
