Aalst die ook gekend is als de beeldhouwer van
den uit de Antwerpsche legende zoo vertrouwde
Reus, welke elk jaar als hoofdpersonage in den
„Antwerpsche Ommegang" meereed.
Rubens verdiende veel geld en kon zich de weelde
van een patriciërswoning veroorloven. Hij was
nochtans geen uitzondering. De Gothische stijl
noemde hij een stijl van barbaren", en hij wendde
den blik naar Italië en bouwde zich een huis als
een palazza. Ook hierin was hij geen uitzondering.
Ook andere schilders hebben patriciërshuizen ge
bouwd, en geen enkel vertoonde daarbij een voor
liefde voor de sobere lijn, voor de innige bezonken
heid van de gothiek. De meesten bouwden zich
integendeel woningen uitbundig van lijn en van
versiering. Het kwam overigens met hun geaard
heid overeen, want niet allen waren als Rubens
vastgeankerde burgers die, omringd door vrouw en
kinderen, in een huiselijk milieu de fortuin na
streefden, en, deze fortuin eenmaal veroverd, wis
ten te behouden. Sommigen wonnen met hun werk
wel een fortuin maar verloren het dan weer omdat
het leven zoo vol verlokkenissen is. Van hun wo
ningen is weinig overgebleven. Wel vindt men hier
en daar nog op een huisgevel een gedenkplaat,
vermeldend dat men zich hier voor de woning van
een met naam genoemde schilder bevindt, doch de
ze gedenkplaten deelen leugens mede. De huizen
werden afgebroken en, wilde de gedenksteen de
waarheid trouw zijn, dan diende hij te vermelden,
niet dat de genoemde schilder daar woonde, ge
boren werd of stierf, maar wel dat daar eenmaal
het huis stond waar dit alles gebeurde.
Ongerept gebleven is het huis van Ommeganck
70
