weten. Het welvarend centrum waar bij voorkeur
de patriciërshuizen stonden, heeft dan ook zijn
steegjes niet gekend. Destemeer vond men ze in
de doodarme wijken, bij voorkeur in het St An-
drieskwartier, de miseriewijk bij uitnemendheid.
De groote verkeersader van deze wijk, de beruchte
Boeksteeg was trouwens niet veel meer dan een
lange steeg vol onoogelijke krotten. Zij is opge
ruimd geworden omstreeks de jaren '80 van de vo
rige eeuw en op haar gronden werd de breede Na-
tionalestraat getrokken, als verbinding met de
Groenplaats.
Samen met de Boeksteeg werden nog andere stra
ten in de wijk verbreed of gedeeltelijk opengewor
pen. Ontelbare steegjes zijn daarbij verdwenen,
maar thans zelfs nog zal men er talloze achter
buurten en steegjes vinden die de opruiming over
leefd hebben en nog immer krioelen van volks-
menschen die deze wijze van huisvesting verstokt
getrouw gebleven zijn. Vooral in de Schoytestraat,
de volksstraat bij uitnemendheid, vindt men er nog
haast bij eiken stap. Al deze achterbuurten bereikt
men doorgaans door een donkeren, lagen inkom-
gang en enkele zijn niet zonder schilderachtigheid.
Geen enkel van hun huisjes bezit een verdieping,
enkele een zolderkamertje en alle worden jaarlijks
zuiver witgekalkt.
Befaamd is de Noorwegengang aan de Schippers-
kapelstraat, in het hartje van het haven- of Schip
perskwartier, en waarvan de huisjes dagteekenen
van de 17e eeuw. En niet minder befaamd de
Vlaaikensgang aan de Oude Koornmarkt, een zeer
diepe steeg van een verbluffend-grilligen loop en
met een huisjesbouw die alle verbeelding tart. Bij-
34
