Cette lettre n'étant a autre fin, je prie
Dieu, qu'il vous ait, messieurs les Députés en
Sa Sainte garde.
En notre palais de Saint Cloud, le 30
juillet 1810.
Napoléon.
Uit de aangebrachte lading werd de „present
haring" verpakt in kleine vaatjes, die in later jaren
oranje werden geverfd. Deze werden in een mand
geplaatst, die achter aan een sjees werd bevestigd,
welke getooid was met een z.g. haringvlag en
getrokken door twee paarden, om de primeur zoo
spoedig mogelijk ten paleize te bezorgen. Kikkert
zong immers in zijn „Nêerlands Groote Visscherij"
(1827):
Men hijst en sjouwt en trekt den last
Waarop zich 't Vaderland vergast
Nu vliegends buiten boord,
Het spoedigst schijnt nog 't langst;
En door het schuimend ros getorscht,
Smaakt spoedig Neêrlands dierbren Vorst
Den eerstling onzer vangst.
Deze haringvlag, waarover 'k zoojuist sprak, be
staat uit een oranje-wit-oranje baan, met op de
middelste baan de woorden „Voor den Koning";
een latere was de nationale driekleur met op de
witte baan de woorden: „Voor de Koningin" in
zwart met vergulde letters.
Soms kwam het voor, dat de reeder uit wiens
lading de haring afkomstig was, mede reed. In
gestrekte draf reed het sierlijke wagentje tusschen
een haag van toeschouwers, die van het reeds
genoemde Jagerij-pakhuis aan de Westhavenkade
tot den korenmolen aan den Kortedijk stonden
187
