Nadat dit gebouw (Kethelweg i) later een andere
bestemming had verkregen er werd een melkfa
briek in gevestigd onderging het uiterlijk geen
verandering en kon men het landelijk karakter er
nog steeds aan herkennen. Na den oorlog werd een
nieuwe melkfabriek in de Asterstraat gebouwd en
toen deze in de zomer van 1947 in gebruik werd
genomen, werd het oude rechthuis, dat langzamer
hand in zeer vervallen toestand was geraakt, ver
laten. In verband met de verbreeding van de
Kethelweg ter plaatse had het Gemeentebestuur
van Vlaardinger-Ambacht het pand reeds een
aantal jaren geleden aangekocht en op den laatsten
dag van haar zelfstandig bestaan, 31 Juli 1941,
werd de aankoopacte verleden. Kort voor het ver
schijnen van dit boekje is het pand afgebroken,
doch de gevelsteen, met een voorstelling van de
Emausgangers vandaar de naam Emaus
wordt voor verdwijning bewaard en ingemetseld
in den voorgevel van het voormalige raadhuis.
Naar deze herberg Emaus ontstond de gelijknamige
straatnaam, terwijl het tegenwoordige Raadhuis
plein in vroeger dagen ook wel eens voorkomt
als Emausplein.
Volgens overlevering zou in Emaus het houten
kerkje hebben gestaan, dat Willibrord stichtte en
later zou ter zelfder plaatse een nieuwe kerk ver
rezen zijn, die voor de eeredienst werd gebruikt
tot in 1869 de R.K. Kerk aan de Hoogstraat werd
gebouwd, waarna de oude kerk werd afgebroken.
Het pand Emaus 54 was de pastorie van die kerk.
Een recente vondst, juist voor het afdrukken dezer
bladzijden gedaan, leert ons, dat wij deze over
levering naar het land der fabelen kunnen laten
verhuizen. Immers men vindt in de Notulen van
den Kerkeraad der Gereformeerde (later Neder-
duitsch Hervormde) Gemeente, loopende over de
124
