het Carillon majesteitelijk zijn wijsje en ging rus
tig over tot „de orde van den dag".
Enkele dagen later trokken de Jeeps en de rups
bandauto's van het bevrijdende leger onze stad
binnen. De in Barneveld en omstreken saamge
trokken hoofdmacht had zoo lang mogelijk ge
wacht: de capitulatie der Duitschers was een feit
en ten tweede male was onze stad als door een
wonder gespaard.
En dat is veel, want van verleden en heden heeft
onze stad heel wat te bieden! De oude, Middel-
eeuwsche stadskern is nog vrijwel intact. De ver
woestingen van den geest der 19e eeuw, die alles
wat „ouderwetsch" was verafschuwde en het pitto
reske door het riante verving, de fraaie venster-
verdeeling tegen een moderne spiegelruit ruilde
en menig deftig en karaktervol heerenhuis tot
winkel of kantoor „vertimmerde" en de gevel
vooral aan de benedenverdieping tot „winkelpui"
degradeerde, bleef bij ons meer beperkt dan in
andere steden.
Amersfoort was in die eeuw niet „vooruitstre
vend", het was tot circa 1900 een slapende pro
vinciestad van een 19000 inwoners, maar daar
door is het ook grootendeels gevrijwaard geble
ven voor de afgrijselijke „nieuwe wijken", die
andere steden in die jaren ontvingen en die bv.
Amsterdam met „de Pijp", of den Haag met de
huizen bij het Hollandsche Spoorstation, of de
Archipelstraten decoreerden. Ook heeft het heili-
9
