toen naar het Zuiden naar de eigenlijke Grebbe en
onze stad was gered, zij het dan door een toeval
lige beslissing.
Vijf jaar later, in de Aprildagen, was het gevaar
nog dreigender. Andermaal van het Oosten trok
een legermacht op. Ditmaal onze bevrijders, de
Canadeezen. Doch de Duitschers maakten zich tot
afweer gereed: binnen enkele uren moesten
10.000 inwoners uit het stadsdeel beoosten de
Eem hun woningen verlaten, dit gedeelte werd
bestemd tot gevechtsterrein. De Canadeesche ar
tillerie beschoot en vernielde de Duitsche bun
kers in den Liniedijk, de granaten floten van
links en van rechts over de stad en de hoofdaan-
voerbuis van de waterleiding werd door explo
sies vernield. Ook de slanke Onze Lieve Vrouwe
toren werd herhaaldelijk getroffen, de Canadee
zen hadden er Duitsche observatieposten op waar
genomen.1) Het vuur werd voortreffelijk gericht:
in hoofdzaak schampschoten, die wel de balu
strade vernietigde en een eventueele wacht ver
joegen, maar den toren spaarde.
Schrijver dezes passeerde gedurende de beschie
ting de Weijersstraat; het was juist twaalf uur;
maar terwijl de stofwolken van den toren opsto
ven en het puin naar beneden stortte, speelde
1) Later is gebleken, dat dit „dummies" waren. Het
strategisch nut daarvan ontgaat onsmaar ze waren een
list, om ook dit historisch monument te vernietigen
8
