ONZE LIEVE VROUWETOREN
(Zie afb. 1.)
Z oo heet hij officieel, maar in het dagelijksch
leven spreken wij vertrouwelijk van „Onze To
ren". Wij hebben dit schoonste bouwwerk onzer
stad lief. Eigenlijk is hij de toren van de O. L.
Vrouwekapel. Het is wel opvallend dat de kleine
kapel zulk een toren verkreeg. De laatste heeft
altijd vrij gestaan, de kapel was slechts met haar
dak aan den toren verbonden, men kan de „moet"
daarvan nog duidelijk zien. Het kapelletje schijnt
na de Hervorming voor de gemeente weinig be-
teekenis gehad te hebben.
Wij lezen n.1. dat het in 1787, kruitpakhuis zijnde,
door een ontploffing vernield en in 1805 werd
afgebroken.
Maar de toren is een geweldig bouwwerk, een der
schoonste, zoo niet de schoonste toren van ons
Vaderland. Met haar 97 M. hoogte steekt zij ver
boven het menschelijk gedoe uit. Stoer en gewel
dig is de onderbouw, maar toch van een onover
trefbare rankheid en gratie. Welk een verrukke
lijke kleur heeft de baksteen en hoe prachtig har
monieert daarmede de natuursteen der bevallige
nissen met baldakijnen op de hoeken, en die van
de voorname traceeringen der groote blindven-
sters in de muurvlakken, die de groote opper
vlakte op bijna speelsche wijze los en bewegelijk
74
