pen hebben, want het is moeilijk uit te maken,
wanneer en waar een vindingrijke geest het eerst
op de gedachte gekomen is om een doodgewone
kookpot met bollen bodem van drie pooten te voor
zien, waardoor dit voorwerp buiten den open haard
met zijn heete asch wat minder gemakkelijk om-
gestooten kon worden. Wie weet, hoevele drama's
met warme roggepap zich afgespeeld hebben, al
vorens de kogelpot wat standvastiger werd.
Zeer waarschijnlijk kan men niet eens zeggen, dat
één geplaagde huismoeder voor allen een verlos
sende daad verrichtte, toen zij een kogelpot van
pootjes voorzag. De kogelpot was over groote ge
bieden verspreid; de narigheden met den kogelpot
vormden een algemeen Europeesch leed en het is
wel zoo goed als zeker, dat overal vindingrijke
geesten zich met het probleem hebben bezig ge
houden en de eenig juiste oplossing hebben ge
vonden.
Het feit, dat de grape dit is de officieele naam
van driebeen uit den kogelpot is voortgekomen,
is op zichzelf al een aanwijzing voor den tijd, waar
in dit gebeurde. Want het staat tamelijk vast, wan
neer de kogelpotten in gebruik zijn gekomen. Dit
moet in de eerste helft van de 9de eeuw geweest
zijn. Eigenlijk moesten we al heel tevreden zijn met
de vaststelling, dat driebeentje na 900 ter wereld
kwam. Maar niemand neemt hier natuurlijk genoe
gen mee. Gelukkig is het mogelijk, nog iets nauw
keuriger te worden. Bij het onderzoek in de droog
vallende Wieringermeer werd op een vindplaats
met aardewerk uit de 11 de eeuw een bodem ge
vonden met drie kleine pootjes. Het is met die
stamvaders van driebeen al net zoo, als met de
74
